Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

Μεγάλη Μπίζνα η προσφυγιά



Δημιουργήσαμε τέρατα. Χειροκροτούσαμε την ώρα της σύλληψής τους.
Και τώρα η σκιά τους σκεπάζει τις ζωές μας και τις αλλάζει.
Στη μεγάλη φιέστα της αραβικής άνοιξης κανείς δεν τολμούσε να αντιδράσει. Το δάκτυλο στην σκανδάλη του όπλου που εκτόξευε εύκολες κατηγορίες αντιδημοκρατικότητας ήταν όπως πάντα νευρικό κι ευέξαπτο.
Ακόμη και όταν οι ψευδαισθήσεις περί αραβικής άνοιξης διαλύθηκαν μαζί με τις χώρες θύματα της με την άμεση ή έμμεση σύμπραξη των μεγάλων ευρωοατλαντικών δυνάμεων και των αράβων συμμάχων τους, λίγοι ήταν οι χώροι που πρόταξαν έστω και θεωρητικά τα στήθια τους απέναντι στην ιμπεριαλιστική εισβολή στη Λιβύη και υπονόμευση στη Συρία, παρότι ο ελβετικός σουγιάς του ισλαμικού εξτρεμισμού είχε βγει από την τσέπη των μεγάλων δυνάμεων για να μακελέψει και να σκορπίσει τον τρόμο και το χάος στην Μέση Ανατολή με τις ευλογίες των ισχυρών χρηματοδοτών του.
Δεν αντιδράσαμε στις αιτίες και τώρα ψάχνουμε τρόπο να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα.
Χρόνια πριν είχα προειδοποιήσει για την άνοδο του εξτρεμιστικού ισλαμισμού, του τζιχαντισμού. Είχα επίσης δηλώσει σαφώς πως η αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής θα είχε μεγάλες συνέπειες για την Ευρώπη και όχι για την Αμερική.
Σήμερα η Ευρώπη αλλάζει: προς το χειρότερο.
Ακόμη και κεντροευρωπαϊκές χώρες, δορυφόροι της γερμανικής ηγεμονίες απομακρύνονται από αυτή υπό την πίεση των κατακλυσμιαίων προσφυγικών και καταφεύγουν σε εθνικιστική εσωστρέφεια.
Τα επιχειρήματά τους πως δεν φτιάξαν αυτοί το πρόβλημα και πως οι πρόσφυγες θέλουν να πάνε Γερμανία ευσταθούν.
Υπάρχουν λύσεις: Μια συνθηκολόγηση στη Συρία.
Ακόμη και ο μιλιταριστής Κάμερον που πριν από δύο χρόνια πίεζε για εισβολή στη Συρία, υπό την πίεση των προσφυγικών συμβάντων στο Καλέ και τις τριβές με τη Γαλλία, επιχειρηματολογεί για ειρήνευση στη Συρία.
Και δυστυχώς είναι από τους λίγους πολιτικούς άνδρες που τολμά κάτι που για τις ΗΠΑ αποτελεί ταμπού.
Ούτε καν η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση στην εφτάμηνη διέλευση της από την πολιτική εξουσία δεν τόλμησε να ψελλίσει για τον τερματισμό του πολέμου στη Συρία αλλά αρκούνταν σε ουμανιστικά ευχολόγια παρά ότι, ούτως ή άλλως προβληματικά στην τροφοδοσία τους ελληνικά νησιά, δέχονται καθημερινά ροές που συνολικά ξεπερνάν τους πληθυσμούς υποδοχής.
Ξεκινήσαν οι σύμμαχοι προ μηνών λέει οι σύμμαχοι τον πολέμο κατά της ΙΣΙΣ, του ισλαμικού κράτους.
Είχα προλέξει πως η «εκστρατεία» κατά της ΙΣΙΣ με τον τρόπο που επιλέχτηκε να διεξαχθεί δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα και πως ήταν απλά ένα πυροτέχνημα για να καθησυχαστούν οι δυτικοί πληθυσμοί.
Οι μόνοι που στην ουσία αναχαιτίζουν την ΙΣΙΣ ήταν στο παρελθόν ο Άσαντ και το σηιτικά στοιχεία της Μέσης Ανατολής και σήμερα σχεδόν αποκλειστικά οι ηρωικοί Κούρδοι.
Αντί να στηριχθούν οι κυματοθραύστες του Τζιχαντισμού, οι σπόνσορες της τζιχάντ Σαουδάραβες και οι άραβες σύμμαχοι τους βομβαρδίζουν την … Υεμένη.
Και ο Σουλτάνος Ερντογάν για μικροπολιτικούς λόγους που εξυπηρετούν τη μεγαλομανία του, στο όνομα του πολέμου κατά της ΙΣΙΣ, βομβαρδίζει τους Κούρδους.
Θα πρέπει να επιμείνουμε στο ρόλο της Τουρκίας.
Η Τουρκία και οι Τζιχαντιστές υπήρξαν και μάλλον συνεχίζουν να είναι συνέταιροι. Γιατί να μην είναι άλλωστε;
Ο πόλεμος είναι μπίζνα. Η προσφυγιά είναι μπίζνα: Όπλα, κορμιά και πετρέλαια της Τζιχάντ περνούν κερδοφόρα μέσα από την Τουρκία και το αντίστροφο…
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα του τουρκικού ρόλου ήταν ο εντοπισμός από το ελληνικό λιμενικό μόλις προχθές πλοίου βαρυφορτωμένου με όπλα που απέπλευσε από τα παράλια της Τουρκίας με προορισμό την διαλυμένη πλέον Λιβύη των φυλάρχων και των τζιχαντιστών.
Τα παχυλά κονδύλια της ΕΕ για το προσφυγικό που παίρνει η Τουρκία, εμπλουτίζονται με τη σωματοεμπορία καθώς οι περισσότεροι διακινητές έχουν την έδρα τους στην Τουρκία και από τα παράλια της ξαποστέλνουν πρόσφυγες και μετανάστες στην Ελλάδα και την Ιταλία.
Οι ταρίφες γνωστές πλέον: Από 700 εώς 1700 ευρώ το προσφυγικό κεφάλι. Κι οι μέθοδοι γνωστές: οι πρόσφυγες στοιβάζονται σε σαπιοκάραβα του χαμηλότερου δυνατού κόστους, πλοιάρια «μιας χρήσης» που βουλιάζονται αύτανδρα όταν εμφανίζεται το λιμενικό για να μπορούν οι διακινητές να διαφύγουν πίσω από το προπέτασμα των πνιγμένων.
Οι Ιταλοί είχαν μέχρι και τον προηγούμενο μήνα συλλάβει 800 λαθρέμπορους. Όχι τα μεγάλα κεφάλαια.
Γιατί δεν είναι μόνο οι διακινητές που εδρεύουν στην Τουρκία.
Συνεργοί τους εντός Ελλάδος, Ιταλίας και ευρύτερα Ευρώπης αναλαμβάνουν την ηπειρωτική διακίνησή των προσφύγων και μεταναστών.
Θα σταθούμε μια στιγμή στην έκφανση αυτού του φαινομένου στην Ελλάδα. Η Ελλάδα του ελλειμματικού κράτους και του οργανωμένου παρακράτους είχε ευρύτατα δίκτυα εκμετάλλευσης των πολυποίκιλων μεταναστευτικών κυμάτων των τελευταίων δεκαετιών. Τα δίκτυα αυτά σχηματίστηκαν από χαμηλόβαθμους και υψηλόβαθμους κρατικούς αξιωματούχους σε σύμπραξη με μικρούς και μεγαλύτερους επιχειρηματίες που συνεργάστηκαν με ξένους σωματέμπορες.
Αν η Ιταλία δεν μπορεί ή δεν θέλει να πιάσει τα μεγάλα κεφάλια, η Ελλάδα ούτε που θα τολμούσε να διανοηθεί κάτι τέτοιο.
Όσο για τις ανθρωπιστικές οργανώσεις και ΜΚΟ, αυτές σε κάθε μεγάλη ανθρωπιστική κρίση επιδεικνύουν ότι η μεγάλη τους προτεραιότητα είναι η εξασφάλιση κονδυλίων. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.
Όπως ίσως καταλάβατε, η προσφυγιά είναι μπίζνα.
Αντί πρεσβείες σε «ουδέτερες» χώρες γύρω από τις ζώνες της προσφυγιάς συντονισμένα να υπερστελεχωθούν και να προσφέρουν στους πρόσφυγες ασφαλή πρόσβαση έστω και με αντίτιμο για τους έχοντες στις χώρες που επιθυμούν να βρεθούν, αφήνουμε τα θύματα των δικών μας πολιτικών στα χέρια των σωματέμπορων και μετά κάνουμε επίδειξη τσάμπα ανθρωπισμού.
Αντί να πιέσουμε για να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστές επιβουλές και να σταματήσουν παιδιά να διαμελίζονται, να ακρωτηριάζονται, να βιάζονται με μια ειρήνευση σε επίπεδο χωρών και μια αναπόφευκτη πλέον διάφανη εκστρατεία κατά των τζιχαντιστών, γεμίσαμε μια άλλη Μεσόγειο με δάκρυα για το μωρό που ξέβρασαν οι ακτές μας.
Τραγωδίες που δεν βλέπονται εύκολα ξεχνιούνται.
Φτάνει πια με τα ευαγγέλια του ανέξοδου ουμανισμού.
Ειρήνη στη Συρία τώρα.
Κοινό διεθνές μέτωπο κατά των τζιχαντινιστών.
Καταδίκη της Τουρκίας και στήριξη στους ηρωικούς Κούρδους.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Τι από αυτά έχει ποτέ στηρίξει Ελληνική κυβέρνηση;

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 4/9/2015

5 σχόλια:

  1. Τώρα αναγνώρισαν οι Μέρκελ και ο Ολάντ ότι το πρόβλημα πρέπει να λυθεί στις ρίζες του. Μέρος της ρίζας του προβλήματος υπήρξαν φυσικά και οι ίδιοι. Είναι αργά για να λυθεί το πρόβλημα. Μπορούν πάντα όμως να αυτοκτονήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι γνωστό κ. Πέτρο, οτι οι πυρπολητές των λαών και εμπνευστές της κόλασης αλλά και τα συνεργαζόμενα τάγματα τους, δεν εννοούν τις πραγματικές ρίζες, αλλά αντιθέτως εμείς πρέπει να φοβόμαστε οτι και κάπου αλλού θα ξεσπάσει σύντομα η σχιζοφρενής αδηφαγία τους.
      Ρίζα του κακού γι αυτούς είναι ο Άσαντ και οχι το τζιχάντ που οι ίδιοι επιστράτευσαν στην επέλαση της παγκοσμιοποιητικής τους μηχανής.
      Ρίζα του κακού, μπορεί να θεωρηθεί και κάθε ελεύθερος λαός ή πολίτης που δεν αποδέχεται το ευαγγέλιο του unity in diversity που επιάλουν με αίμα και πόνο.
      Αυτοί είναι οι αρχιερείς της ανοικοδόμησης της νέας πόρνης Βαβυλώνας, μέσα απο την οποία αισιοδοξούν να κυβερνήσουν τον οργουελιανό κόσμο που οραματίστηκαν.

      Διαγραφή
  2. Σε 30.000 υπολογίζει η Europol το δίκτυο διακινητών. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή: Φανταστείτε τι θα γίνει αν σταματήσει η προσφυγιά και ο τζιχαντισμός: 30000 ανέργους θα έχουμε. Πάει η ανάπτυξη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. O Cameron τα ξαναγύρισε, ιεραρχώντας ως πρώτη απειλή τον Ασσαντ και δευτερευόντως τους τζιχαντιστές. Θα δούμε πολύ αίμα και πόνο ακόμη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λογικό ήταν. Παράλογο θάταν το αντίθετο, η δε σειρά του τζιχάντ, θα έρθει αν και όταν τελειώσει η αποστολή του, με τους λαούς να μετράνε τα κομμάτια τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή