Η αυτοδιάλυση της πλάνης

Πρόχειρο και λογιστικής αντίληψης με την εξαίρεση της πρόβλεψης για σοβαρά προβλήματα υγείας κρίνω το νομοσχέδιο για την «αποσυμφόρηση» των φυλακών η οποία ούτως ή άλλως εκβάλλει στην ευρύτερη κοινωνία.

Και ναι, είναι ή θα έπρεπε να είναι θέσφατο η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους ανεξαιρέτως, πρακτικά όμως υπάρχει μια κατηγορία κρατουμένων που αυτοεξαιρείται από την ομπρέλα αυτή: Είναι εκείνοι οι κρατούμενοι οι οποίοι αποτελούν απειλή για τα ανθρώπινα δικαιώματα όχι μόνο των συγκρατουμένων τους αλλά και των «σωφρονιστικών υπαλλήλων».

Ένα από τα βασικά κίνητρα πίσω από το νομοσχεδίου ήταν η βελτίωση συνθηκών για τους λεγόμενους «τρομοκράτες» και η ευθυγράμμιση με τις ευρωπαϊκές πρακτικές.

Η πολιτικοποιημένη βία όμως στην Ελλάδα έχει περάσει διάφορα στάδια και φάσεις. Ιδιαίτερα από τη δεκαετία του 2000 και έπειτα έχει υπάρξει αυτό που αποκαλείται «σύγκλιση ιδεολόγων της βίας με καθαρά ποινικούς». Οι πρώτοι επιδίωκαν να δυναμώσουν επιχειρησιακά τις τάξεις τους με τους δεύτερους, ενώ οι δεύτεροι μπορούσαν να ενταχθούν σε μια ευρύτερη υπερασπιστική γραμμή.

Το ποιοι είναι ποιοι, το ποιοι είναι ποινικοί και αδιαφορούν για την ανθρώπινη ζωή ανεξαρτήτου τάξεως και ποιοι όχι είναι έργο της δικαιοσύνης να αποφασιστεί.

Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα υψηλά κλιμάκια δεν υπάρχει: οι αθωωτικές αποφάσεις για κραυγαλέα σκάνδαλα και η επιβολή φυλάκισης 26 μηνών στον άνθρωπο που τα αποκάλυψε, τον Κώστα Βαξεβάνη για συκοφαντική δυσφήμιση κατά του Βγενόπουλου, του ανθρώπου που εκμαύλισε πλήρως το ήδη ανήθικο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, του ανθρώπου που συνέβαλε τα μάλα στη κυπριακή κρίση, την διάλυση του ελλαδικού χώρου και την παράδοση της νήσου σε ξένα κέντρα, μιλάνε από μόνες τους.

Όσες Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου κι αν γίνουν, όσες Εξεταστικές επιτροπές για το μνημόνιο κι αν συσταθούν, τίποτε δε θα δώσει καρπούς αν δεν υπάρξει κάθαρση στο χώρο της δικαιοσύνης.

Η ελληνική αστυνομία πάλι, έχει σημειώσει αξιοσημείωτες επιτυχίες αυτό το μικρό διάστημα της συγκυβέρνησης:

Η απόπειρα απόκτησης άδειας παραμονής από Πακιστανούς με την παρουσίαση ψευδών δικαιολογητικών εξωσυζυγικού τέκνου και τη συμμετοχή Ελληνίδας και Ρομά και πολύ περισσότερο οι υποθέσεις  της εξάρθρωσης σπείρας Συρίων, Πακιστανών, Αιγυπτίων και Ρουμάνων που προωθούσε Σύριους κυρίως λαθρομετανάστες από την Τουρκία στην Ελλάδα με κέρδη πάνω από 7 εκατομμύρια, και μιας παρόμοιας σπείρας από Σύριους, Πακιστανούς και Ιρακινούς που η δράση της περιλάμβανε δολοφονίες, κλοπές, ριφιφί  αλλά και την προώθηση μεταναστών ναρκωτικών και όπλων από την Τουρκία με κέρδη πάνω από 2 εκατομμύρια καθώς η υπόθεση trafficking από τους Αττικούς Φούρνους που θα μπορούσε να συνοψιστεί στο σύνθημα Ψωμί Πορνεία Ασυδωσία είναι υποθέσεις που τέμνονται και καταδεικνύουν την αφέλεια του ανθρωπιστικού λόγου σε επιμέρους πτυχές του θέματος της λαθρομετανάστευσης, επικυρώνοντας πλήρως την ανάλυση που κάναμε προ τετραετίας: σημαντικός αν και όχι φυσικά ο σημαντικότερος παράγοντας στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης είναι τα εγκληματικά δίκτυα εντός και εκτός της χώρας. Αν οποιοσδήποτε θέλει να ξεκινήσει από κάπου οφείλει να ξεκινήσει από εκεί, οφείλει δηλαδή να ξεκινήσει από το εφικτό και όχι από το συνθηματολογικό. Με αυτήν την έννοια, η αναφορά του Καμένου για την υποχρέωση της ΕΕ να καταδικάσει τη χρήση εκ μέρους της Τουρκίας δικτύων σωματεμπορίας όχι μόνο για οικονομικά οφέλη αλλά και για την υπονόμευση της χώρας κάθε άλλο παρά εθνικίστικη τουρκοφάγα κορώνα είναι.

Υπό αυτό το πρίσμα, το ιερό δισκοπότηρο της ελληνικής αριστεράς, το αίτημα δηλαδή της άνευ όρων νομιμοποίησης των λαθρομεταναστών οφείλει να επανεξεταστεί, προσμετρώντας όλες του τις πτυχές.

Από το ζήτημα τις λαθρομετανάστευσης ας περάσουμε σε ένα άλλο ζήτημα το οποίο συμβάλλει σημαντικά σε αυτό: Το ζήτημα της αναβίωσης και πλέον επέκτασης του ισλαμικού εξτρεμισμού:

Κομμάτι της αριστεράς έσπευσε επίσης τα τελευταία χρόνια να περιγράψει το φαινόμενο του ισλαμικού εξτρεμισμού ως αποτέλεσμα του καπιταλισμού/ιμπεριαλισμού.

Κι αν και κανείς σοβαρός αναλυτής δεν μπορεί να αγνοήσει τη συμβολή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην αναβίωση του ισλαμικού εξτρεμισμού –άλλωστε ήμουν από εκείνους που επέμενα σε αυτή και προέβλεψα τις συνέπειες της- το φαινόμενο πλέον δεν μπορεί να περιοριστεί στο αρχικό του πλαίσιο: Οι εξτρεμιστές ισλαμιστές δεν αυτοπροσδιορίζονται ως αντιιμπεριαλιστές και δεν έχει νόημα να αναζητείται μια ευρύτερη αντιιμπεριαλιστική σύμπραξη με αυτούς ή έστω απόδοση αντιιμπεριαλιστικών άλλοθι σε αυτούς. Είναι πρωτίστως ισλαμιστές με δική τους ατζέντα που περιλαμβάνει την βίαια επιβολή της δικιάς τους ιδεολογίας με τους πιο φρικτούς τρόπους στους αλλόθρησκους πληθυσμούς της περιοχής. Η επίθεση της Boko Haram σε πόλεις της Νιγηρίας με 40 νεκρούς αρκετοί από τους οποίους αποκεφαλίστηκαν με αλυσοπρίονα πριν από 5 ημέρες καθώς και οι 147 χριστιανοί φοιτητές στην Κένυα, θύματα της Al Shabab, είναι οι πιο πρόσφατες σε μια αδιάκοπη σειρά κραυγαλέων αποδείξεων των ισχυρισμών μας και επαλήθευση της πρόβλεψης μας ότι η στρατηγική ΗΠΑ και συμμάχων για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους και συναφών οργανώσεων θα ήταν αναποτελεσματική γιατί ακριβώς ως τέτοια σχεδιάστηκε.

Η πρόσφατη μάλιστα επιχείρηση των σουνιτοκρατούμενων κρατών στην Υεμένη θα ανοίξει νέους ορίζοντες δράσεις για τους εξτρεμιστές ισλαμιστές που ουσιαστικά μόνο από το κουρδικό στοιχείο και δευτερευόντως από το Ιράν, τον Άσαντ και το Λίβανο συναντούν και θα συναντούν σοβαρά εμπόδια.

Αυτός είναι ο πλανήτης μας πλέον. Δεν είναι ένα μέρος όπου με μαγικές επικλήσεις στον ανθρωπισμό μεταμορφώνονται μακελάρηδες σε ανθρωπιστές. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να υποκύψουμε σε ρητορικές μίσους που τον κάνουν ακόμη πιο άσχημο. Αλλά δυστυχώς η αφέλεια μπορεί ορισμένες φορές να αποβεί τόσο επικίνδυνη όσο και ο δόλος. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 4/4/2015

Read More »

Το τέλος του Φρανσουά Ολάντ

Τι κι αν ο Ολάντ πήρε μερικές ανάσες δημοφιλίας με το να παρουσιαστεί ως ο εθνικός εραστής μέσω της περιπέτειας του με γνωστή ηθοποιό πέρσι και με το να παρουσιαστεί ως εθνικό σύμβολο με την τρομοκρατική ενέργεια στη Charlie Hebdo φέτος.

Γνωρίζαμε εξ αρχής ότι αυτές οι μικρές ανάσες δεν θα μπορούσαν να σώσουν τον πολιτικά ασθματικό και πιο αντιδημοφιλή Γάλλο πρόεδρο όλων των εποχών.

Κι αυτό ακριβώς αποτυπώθηκε στις πρόσφατες τοπικές εκλογές της Γαλλίας όπου για τρίτη φορά μέσα σε μια χρονιά το κόμμα του καταβαραθρώθηκε.

Ηττήθηκε μάλιστα από ένα πολιτικό φάντασμα, τον Νικόλα τον Σαρκοζί, ο οποίος παρά τα σκάνδαλα μοιάζει πλέον ικανός να ξαναπάρει το προεδρικό χρίσμα του 2017.

Είναι επίσημο πλέον, ο Σαρκοζί Σαρκο-ζεί.

Για να πετύχει το κόμμα του τη σαρωτική νίκη έναντι των σοσιαληστών, ο γαλλοουγγροεβραίος πρώην πρόεδρος επανήλθε σε αντιισλαμική ρητορική, προτείνοντας την κατάργηση εναλλακτικών μενού που δεν περιέχουν χοιρινό στα σχολικά κυλικεία και την  κατάργηση της ισλαμικής μαντίλας στα πανεπιστήμια, καταφέρνοντας έτσι να κλέψει ψηφοφόρους από τη μεγάλη του πλέον πολιτική αντίπαλο, την ακροδεξιών καταβολών Μαρί Λεπέν, τη μοναδική πολιτικό της κεντρικής πολιτικής σκηνής που μπορεί και θέλει να βγάλει τη Γαλλία από την γερμανική εξάρτηση.

Η Λεπέν, για μία ακόμη φορά, είχε ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα όπως δήλωσε κι η ίδια και μπορεί πλέον να ελπίζει ότι το Εθνικό της Μέτωπο θα έχει βάσεις και σε τοπικό επίπεδο.

Ο Ολάντ πλήρωσε την υποτέλεια του στη γερμανική ηγεμονία. Δεν υπάρχει πολιτικός ή κόμμα που να ακολουθεί τις γερμανικές ντιρεκτίβες και να μην έχει αυτή την μοίρα.

Αμετανόητος όμως ο Ολάντ έσπευσε αμέσως τη συντριβή του να ανανεώσει τους όρκους υποταγής στη Μέρκελ και στο δόγμα της «δημοσιονομικής προσαρμογής», κάτι που τον έκανε να πέσει στην υπόληψη των Γάλλων ακόμη πιο χαμηλά από τα ιστορικά χαμηλά δημοφιλίας που ήδη βρίσκεται.

Και η θεία Μέρκελ του πέταξε κάτι ψίχουλα για ανάπτυξη από κοινού εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Αν όμως οι Γάλλοι θέλουν να παίξουν το ρόλο του μιλιταριστικού βραχίονα της γερμανευρώπης, ξέρουν ότι σε αυτό θα έχουν πολύ καλύτερη τύχη με τον Σαρκό παρά με τον Φρανσουά. Υπάρχει άλλωστε και το ιστορικό προηγούμενο των Μερκοζί όπου ο Σαρκoζί ήταν η αγαπητικιά της Μέρκελ κι όχι το πιστό σκυλί της όπως ο Φρανσουά.

Γιατί προφανώς υπάρχουν πολλοί Γάλλοι που αν είναι να είναι πουτάνες, προτιμούν να είναι ακριβές πουτάνες.

Υπάρχουν όμως και εκείνοι οι Γάλλοι που παρά την όμορφα ανοιχτή Γαλλική περί έρωτος αντίληψη και κουλτούρα, δε θέλουν να είναι πουτάνες κανενός. Κι αυτοί είναι υποχρεωμένοι να φιλήσουν πολιτικά το χέρι της κυρίας Λεπέν.

Η Λεπέν όμως, για να πάρει το χρίσμα το 2017 θα πρέπει να ξεπεράσει το μπλόκο που είναι δεδομένο πως θα της στήσουν από κοινού οι συντηρητικοί με τους σοσιαληστές, με άλλα λόγια να αποκτήσει ξεκάθαρα πλειοψηφικό ρεύμα , κάτι που φαντάζει ακόμη μακρινό.

Ο Κομπάρσος της Μέρκελ, ο Ολάντ, θα γίνει και κομπάρσος του Σαρκοζί. Πόσο δίκιο είχε ο Τσίπρας όταν τον συμβούλευε να προσέχει να μην γίνει Ολανδρέου. Και πόσο άδικο θα έχει αν δεν εφαρμόσει την ίδια του τη συμβουλή στον εαυτό του και την κυβέρνηση του και καταλήξει δορυφόρος που θα συντριβεί αναπόφευκτα από τις βαρυτικές δυνάμεις της γερμανικής πολιτικής και οικονομίας, αν καταλήξει ένας ακόμη Τσιπρανδρέου.

Η ιστορία είναι πάντα διδακτική. Και οι άνθρωποι συχνά ανεπίδεκτοι μαθήσεως.

Κλείνοντας και μέρα που είναι, να πούμε και το δικό μας πρωταπριλιάτικο ψέμα: Να ευχηθούμε στα καθεστωτικά μήντια χρόνια πολλά. Για αυτά η 1^η Απριλίου γιορτάζεται όπως θα πρεπε να γιορτάζεται η γιορτή της γυναίκας, της μητέρας, του άντρα, του έρωτα, της ζωής: Κάθε μέρα.

Καλό ψόφο να χετε λοιπόν βρωμύλοι, μπας και θα καθαρίσει η νοόσφαιρα παγκοσμίως.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 1/4/2015    

Read More »

Ας γίνουμε λοιπόν Βενεζουέλα!

Όσο περνάνε οι μέρες το είναι πολύ νωρίς γερνάει ραγδαία και τους μόνους καρπούς που δίνει είναι αυτοί της πρόωρης γεροντικής κυβερνητικής ανημποριάς:

Λίγα πράγματα φανερώνουν στο εσωτερικό της χώρας ότι έχει υπάρξει αλλαγή κυβέρνησης. Οι μηχανισμοί ανήκουν σε αυτούς που ανήκουν πάντα: στους ολιγάρχες.

Μετά από τις πρώτες δίκες παρωδίες και τις αθωώσεις Αναστασιάδη Παπακωνσταντίνου τις οποίες η κυβέρνηση παρακολουθούσε αμήχανη, έρχονται κι άλλα νέα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Όπως το δώρο του ΤΧΣ 1,18 δις που λόγω κακοδιαχείρησης καταχρηστικά επιστράφηκε στην ΕΚΤ και αποτελούν πλέον και αυτά αντικείμενο διαπραγμάτευσης, σε μια εποχή μάλιστα που η χώρα ασφυκτιά δημοσιονομικά σε τέτοιο βαθμό που αναγκάζεται να υπογράφει μίνι μνημόνια. Εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το γάιδαρο… για μια ακόμη φορά.

Η διευθύνων σύμβουλος του ΤΧΣ Α.Σακελλαρίου παραμένει στη θέση της και ο διοικητής της τράπεζας Ελλάδας κος Στουρνάρας ακλόνητος συνεχίζει να προκαλεί.

Δεν είναι παράδοξο λοιπόν που μια καταχρεωμένη εφημερίδα-εργαλείο μνημονιακής προπαγάνδας όπως η Καθημερινή μπορεί να παίρνει δάνειο πάνω από 30 μύρια από την Εθνική Τράπεζα για να εξυπηρετήσει δανεικά και αγύριστα πάνω από 110 εκατομμύρια ευρώ.

Όταν μέσα στη φοροκαταιγίδα των προηγούμενων ετών, 300000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις καταστράφηκαν καθώς η τραπεζική στρόφιγγα της χρηματοδότησης είχε κλείσει οριστικά για αυτούς, η Καθημερινή συνεχίζει να απολαμβάνει ειδικό καθεστώς δναεισμού από τις αλληλέγγυες της τράπεζες για να μπορεί να πληρώνει γίγαντες όπως ο Μανδραβέλης και τα άλλα μνημονιακά παιδιά που συνεχίζουν να παραπληροφορούν ανεμπόδιστα και να μας λεν πως αν χτυπήσουμε την ασυδωσία των ολιγαρχών, θα γίνουμε Βενεζουέλα, απαξιώνοντας τους λαϊκούς αγώνες μιας χώρας που διαρκώς υπονομεύεται από τις αποικιοκρατικές πρακτικές των ΗΠΑ στην περιοχή.

Ακριβώς όπως την απαξίωσαν οι δύο δήμαρχοι μας, Μπουτάρης και Καμίνης, δείχνοντας αλληλεγγύη στο συνάδερφο τους Αντόνιο Λεντέζμα, δήμαρχο του Καράκας, κάτι που δημιούργησε ένα μίνι διπλωματικό επεισόδιο.

Η απάντηση της πρεσβείας της Βενεζουέλας ήταν καταιγιστική και λίγο πολύ περιέγραφε πως δεν νοείται ασυλία λόγω πολιτικού αξιώματος για κάποιον όπως ο Λεντέζμα που έχει εγκληματήσει κατ εξακολούθηση κατά των πολιτών και της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, με τη συμμετοχή του σε πραξικόπημα που αφορούσε εναέριο βομβαρδισμό του Προεδρικού Μεγάρου στο Καράκας.

Κύριε πρωθυπουργέ, ας γίνουμε Βενεζουέλα. Αφήστε τα ρ-ήξεις αφίξεις και κάντε το όπως ο Μαδούρο.

Εκεί που οι ελληνικές ελίτ νομο-αθετούσαν υπέρ τους και κατά του ελληνικού λαού, νομοθετήστε κατά τους και υπέρ του ελληνικού λαού.

Το ‘κανε ο αναπληρωτής υπουργός αθλητισμού Κοντονής. Το νομοσχέδιο που κατέβασε δίνει τη δυνατότητα στο υπουργείο να διακόπτει πρωταθλήματα και να ακυρώνει συμμετοχές σε διεθνείς οργανώσεις, να χτυπάει βαρύτατα πρόστιμα όχι μόνο για κρούσματα βίας αλλά και για παραινέσεις βίας από τα μήντια.

Το μαχαίρι στο κόκκαλο, ακριβώς ότι χρειάζεται για να απαλλαχθούμε από τη γάγγραινα. …

Whatever it takes, κύριε Δραγασάκη. Whatever it takes όπως μας λέγατε παλιά. Αλλά φαίνεται ότι και σεις ακόμη όλο τον ριζοσπαστισμό σας τον επενδύσατε στο ντύσιμο του κου Βαρουφάκη.

Μην περιμένετε να σας συνδράμει η ΕΕ στην καταπολέμηση της διαφθοράς. Σαν να ζητάτε από Νονό να σας συνδράμει στην εξάρθρωση τοπικής μαφίας.

Όχι απλά δε θα είναι μαζί σας. Θα σας υπονομεύσει με κάθε δυνατό τρόπο επικαλούμενη διαρκώς την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία.

Αφήνετε τους πρώην μονομερώς από την πλευρά σας αλληλέγγυους αντιεξουσιαστές να σας κάνουν καταλήψεις. Οκ, τους αφήνετε να εκτίθενται και δεν είναι κακό.

Αλλά όταν ως εκλεγμένη κυβέρνηση με σαφέστατα λαϊκά αιτήματα αντιμετωπίζετε την επι δεκαετίες κατάληψη του κράτους από μηχανισμούς με τον ίδιο μπλαζέ τρόπο που αντιμετωπίζετε τις καταλήψεις γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ, ε τότε έχουμε μεγάλο θέμα.

Αποκεφαλίστε τη λερναία ύδρα και καυτηριάστε την. Όπου δεν μπορείτε να παρέμβετε, περικόψτε πόρους από τις προβληματικές υπηρεσίες και θεσμοθετήστε υπερκείμενες τους εποπτικές.

Δεν χρειάζονται κομματικά στελέχη για να το κάνετε αυτό: Το αντίθετο. Παραπονιόμαστε για το brain drain, για τη διαρροή των καλύτερων μυαλών μας προς τα έξω: Προκηρύξτε ανοιχτούς διαγωνισμούς για να στελεχωθούν οι νέες υπηρεσίες μέσω της δεξαμενής των εκατοντάδων χιλιάδων πτυχιούχων. Δεν μπορεί. Όλοι και κάποιοι ικανοί θα έχουν προκύψει από την ελληνική βιομηχανία πτυχίων. Το αποδεικνύουν άλλωστε αυτό έμπρακτα στο εξωτερικό.

Και δεν είναι μόνο αυτοί: χιλιάδες ικανότατοι δημόσιοι λειτουργοί που έχουν παραγκωνιστεί σκόπιμα από την μεταπολίτευση ακριβώς γιατί έκαναν τη δουλειά τους σωστά θα είναι πρόθυμοι να συμβάλλουν.

Αν δεν τα κάνετε αυτά τώρα που μπορείτε και πρέπει, τώρα που η λαϊκή βούληση νιώθει ότι ακόμη εκφράζεται από την κυβέρνηση σας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει ένα νέο κεφάλι, η 13^η συνιστώσα της λερναίας Ύδρας που λέγεται διαπλοκή. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 30/3/2015

Read More »

Για πρώτη φορά αριστερά ... 25η Μαρτίου

25^η Μαρτίου σήμερα, πιο λεύτερη από τις ντροπιαστικές πριβέ εκδηλώσεις που απέκλειαν τους πολίτες για να περιφρουρηθεί η πολιτική ηγεσία των μνημονιακών χρόνων.

Μα στο χώρο της ενημέρωσης τα πράγματα όχι μόνο δεν έχουν βελτιωθεί. Το αντίθετο: Ζούμε στο πιο πυκνό νέφος παραπληροφόρησης, μουντότερο ακόμη και από τη σημερινή νεφελώδη μέρα.  

Μια φορά κι έναν καιρό, όχι πολύ παλιά, πριν κλείσει η ΕΡΤ και πριν οι αντιμνημονιακοί συναγωνιστές γίνουν κυβέρνηση, μπορούσες να μάθεις τι περίπου είχε συμβεί και να εξάγεις συμπεράσματα για το πώς και γιατί είχε συμβεί.

Σήμερα, μέσα σε ένα κλίμα κυβερνητισμού των λιγοστών πρώην αντιπολιτευτικών μήντια με αμείωτη την ομοβροντία καθεστωτικής προπαγάνδας και με περσόνες του διαδικτύου εμβόλιμα να αναζητούν σαδιστικά τα 5 λεπτά δημοσιότητάς τους, είναι δύσκολο να βγάλεις συμπεράσματα για το τι έχει συμβεί και για το αν έχει όντως συμβεί.

Μας είναι αδύνατο λοιπόν να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για την υπόθεση που θέλει τον αναπληρωτή υπουργό δημόσιας μεταρρύθμισης Γιώργο Κατρούγκαλο που μέχρι και προσφάτως έχαιρε ευρύτατης εκτίμησης στον αντιμνημονιακό χώρο, να έχει συνάψει ιδιωτικά συμφωνητικά με απολυμένους του δημοσίου που προέβλεπαν προμήθεια 12% των αποζημιώσεων τους σε περίπτωση επαναπρόσληψής τους μέσω της νομικής οδού.

Μπορούμε όμως να κάνουμε ένα σχολιασμό όχι για τις τεχνικές λεπτομέρειες της υπόθεσης και για το κατά πόσο ο κύριος Κατρούγκαλος συνέχισε να υπογράφει ή να καταθέτει τα συμφωνητικά ακόμη και μετά την ορκομωσία του, ισχυρισμός που ο ίδιος διατείνεται ότι βασίζεται σε πλαστογραφία, αλλά για το ευρύτερο σχήμα των πραγμάτων.

Ο κος Κατρούγκαλος όφειλε να μην αναλάβει υπουργείο που να σχετίζεται με την ιδιωτική του επαγγελματική δραστηριότητα για ευνόητους λόγους για να προστατέψει όχι μόνο την υπόληψη του αλλά και αυτήν της κυβέρνησης. Η υπόνοια της σύγκρουσης συμφερόντων είναι υπαρκτή. Και η πολυθεσία είναι επίσης ένα φαινόμενο γνώριμο μας από παλιά και καθόλου ευχάριστο μας.

Η διαχείριση της υπόθεσης από τον ίδιο τον Κο Κατρούγκαλο που σερνόταν από κανάλι σε κανάλι για να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας εγείρει ζητήματα για τη δύναμη που εξακολουθούν να έχουν τα μήντια ακόμη και σε μια κυβέρνηση που έχει προεκλογικά δεσμευτεί πως θα πάρει τις άδειες τους και θα προκηρύξει διαγωνισμό για εκ νέου αδειοδοτήσεις, κάτι το οποίο ήταν απολύτως σύμφωνο με το περί δικαίου κοινό αίσθημα.

Με αφορμή λοιπόν την απόπειρα διασυρμού της Κατράγκαλου και κατ επέκταση και της κυβέρνησης, θα δοκιμάσουμε να ανιχνεύσουμε τι ακριβώς σκέφτεται αυτή να κάνει για τα μήντια της διαπλοκής μέσα από πρόσφατα δημοσιεύματα «δικών» της μέσων ενημέρωσης.

Γράφει λοιπόν χθες ο κατά τα άλλα αξιόλογος Ανανδρανιστάκης στο άρθρο του «Τέλος χρόνου για τη διαπλοκή» στην Αυγή και με αφορμή την υπόθεση Κατρούγκαλου:

«Με την υπόθεση Κατρούγκαλου τελείωσε ο μήνας του μέλιτος της κυβέρνησης και ενός τμήματος της τραπεζικής και μιντιακής διαπλοκής. Μονομερής ήταν ο μήνας του μέλιτος, από μόνοι τους τον είχαν ανακηρύξει ως τέτοιο οι διαπλεκόμενοι, εκείνοι έγλειφαν με άρθρα του στυλ «θα ηττηθεί ο Σόιμπλε». Κάτι περίμεναν ότι θα λάβουν κι όταν διαπίστωσαν ότι δεν το λαμβάνουν, έριξαν προειδοποιητικές βολές -«όλα λάθος τα κάνει η κυβέρνηση»- για να ακολουθήσει ο κανονιοβολισμός του Κατρούγκαλου.»

«Κάπως έτσι, ο μήνας του μέλιτος τέλειωσε. Ευτυχώς. Ευτυχώς για την κυβέρνηση, που κατάλαβε ότι το παλαιό καθεστώς, κόμματα, τράπεζες, ΜΜΕ που εξαρτώνται από τράπεζες, δεν πρόκειται να της χαριστεί με τίποτα, ότι την κατάλληλη ώρα θα την χτυπήσει με τον πιο σκληρό και ανορθόδοξο τρόπο. Αυτή είναι η φυσική φορά των πραγμάτων, η διαπλοκή θα χτυπάει την κυβέρνηση της Αριστεράς και η κυβέρνηση της Αριστεράς θα χτυπάει τη διαπλοκή κάνοντας πράξη αυτά για τα οποία έχει δεσμευτεί…»

Θα ξεκινήσουμε το σχολιασμό από τον τίτλο του άρθρου που θα μπορούσε να είναι και «Σφύριξα κι έληξες».

Τέλος χρόνου: Και ερωτώ, εύλογα: Ποιος έδωσε αυτόν τον χρόνο στα μήντια της διαπλοκής;

«Κάπως έτσι, ο μήνας του μέλιτος τέλειωσε» γράφει άστοχα ο αρθρογράφος. Γιατί ακόμη και αν ο μήνας του μέλιτος ήταν μονομερής, το κρεβάτωμα επιχειρήθηκε.

Και συνεχίζει: «Ευτυχώς. Ευτυχώς για την κυβέρνηση, που κατάλαβε ότι το παλαιό καθεστώς, κόμματα, τράπεζες, ΜΜΕ που εξαρτώνται από τράπεζες, δεν πρόκειται να της χαριστεί με τίποτα, ότι την κατάλληλη ώρα θα την χτυπήσει με τον πιο σκληρό και ανορθόδοξο τρόπο.»

Δεν το γνώριζε δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ.; Τώρα το κατάλαβε; Τόση αφέλεια στις μέρες μας; Και αυτό ήταν το ζητούμενο των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ; Ήταν το καθεστώς να χαριστεί στον ΣΥΡΙΖΑ; Δεν ήταν το να μην χαριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο καθεστώς; Μας μπερδέψατε κε Ανανδρανιστάκη.

Παρομοίως και το διαδικτυακό Periodista το οποίο είναι πιο φρέσκο στην προσκόλληση του στο ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο φιλοξενεί άρθρο του αγνώστου εγκυρότητας και κινήτρων site Arouraios με τον μακρόσυρτο τίτλο «Ο Τσίπρας δεν ανέχεται άλλη λάσπη-θα τσακίσει τους βαρόνους- Αρχίζει ο πόλεμος» και το οποίο επικαλείται ανωνύμως ως πηγή στενό συνεργάτη του Τσίπρα:

«Ο ίδιος συνεργάτης του πρωθυπουργού δήλωσε ότι «αν συνεχιστεί η αθλιότητα, τότε ο Αλέξης θα μιλήσει με συγκεκριμένα ονόματα και… διευθύνσεις, δεν θα περιοριστεί σε γενικές καταγγελίες για αποσταθεροποίηση και μηχανορραφίες…

Φαίνεται πως ο Αλ. Τσίπρας έχει διδαχτεί απ τα παθήματα της κυβέρνησης Καραμανλή την περίοδο του «βασικού μετόχου» και λαμβάνει τα μέτρα της»

Το αγνώστου και μάλλον αμφιβόλου εγκυρότητας άρθρο πάλι σχετίζει την στάση της κυβέρνησης με τη διαγωγή των βρώμικων μήντια απέναντί της….

Είχαμε δηλώσει πως η συγκυβέρνηση θα τα βρει ακόμη πιο σκούρα από την κυβέρνηση Καραμανλή έχοντας εχθρούς σε όλα τα μέτωπα εντός και εκτός των συνόρων. .

Το βασικό δίδαγμα της αποτυχίας της πτώσης της κυβέρνησης Καραμανλή ήταν πως πρώτα καθαρίζεις τη βρωμιά στο εσωτερικό. Ποτέ δεν είναι νωρίς για αυτό.

Και η συγκυβέρνηση δεν έμαθε τίποτε από το πάθημα αυτό.

Και ενώ ταράζει τους πολίτες στη νομιμότητα με τον παράνομο και αντισυνταγματικό ΕΝΦΙΑ, με τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου που έστω και προσωρινά νομιμοποιεί το χρέος, η παρανομία αθωώνεται διαρκώς.

Επί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αθωώθηκε πανηγυρικά ο βρώμικος Αναστασιάδης που πιάστηκε στα πράσα με τα μαύρα δις στο χέρι.

Επί συγκυβέρνησης ο πρώην ΥΠΟΙΚ Παπακωνσταντίνου έφαγε χαστουκάκι στον ποπό για την παραποίηση και την αχρήστευση της Λίστας Λαγκάρντ σε μια δίκη παρωδία στην οποία δεν κλήθηκαν βασικοί μάρτυρες όπως ο Φαλτσιάνι που διέρρευσε τη λίστα, ο Βαξεβάνης που τη δημοσιοποίησε -και γιατί όχι ;- και η Λαγκάρντ που την παρέδωσε στην ελληνική κυβέρνηση ενώ σκανδαλωδώς δεν κλήθηκαν και ο προϊστάμενος του Παπακωνσταντίνου Παπανδρέου και ο διάδοχος του στο υπουργείο Βενιζέλος. Ένα χρόνο με αναστολή ανταμείφτηκε ο καταστροφικός Παπακωνσταντίνου με το σκεπτικό ότι προστάτευε την πολιτική του υπόληψη, απόφαση που εξόργισε εκατομμύρια Ελλήνων πολιτών.

Οι ιδιοκτήτες πάλι της energa-hellas power που κατέκλεψαν τους πελάτες τους, τη ΔΕΗ και επιβάρυναν με κόστη όλον τον Ελληνικό πληθυσμό μπορεί να μην πέσουν στα μαλακά αλλά με την επιστροφή τμήματος όσων έκλεψαν θα μειωθεί η ποινή τους.

Οι εξαγορασμένοι μεταλλωρύχοι της Ελληνικός Χρυσός η οποία μετά από σκανδαλώδεις συμφωνίες καταστρέφει μια μεγάλη περιοχή απίστευτου κάλους και αξίας, σήμερα βαπτίζονται ως «εργαζόμενοι».

Οι αγορές δεν χορεύουν πεντοζάλι και σιμουλτανέ μπορεί να παίξει και ο πιο άσχετος σκακιστής. Χάνοντας σιμουλτανέ.

Τα πυροτεχνήματα λάμπουν στα πιο μαύρα μας σκοτάδια αλλά διαρκούν λίγο. Μετά πάλι σκότος.

Είχαμε δηλώσει ότι τα μέτωπα θα είναι από παντού ακόμη και από τον αναρχικό χώρο.

Φατρίες του κάναν ήδη κατάληψη σε γραφείο του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα έχουν πετάξει έξω τους εργαζόμενους του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο»

Επιτρέψτε στο νεαρό ίνδαλμα της αριστεράς τον Νίκο το Ρωμανό να σας εξηγήσει το παράδοξο σκεπτικό. Ξέρει και αυτός σκακιστικούς όρους:

«Το ρουά-ματ της κυριαρχίας στους υποτελείς της συνεχίζεται….

Μετά την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ πολλοί σύντροφοι -μεταξύ των οποίων και εγώ- πιστεύανε ότι υπάρχει ανάγκη να υπάρξουν προβοκάτσιες από αναρχική σκοπιά, ώστε να εξαναγκαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο. Το πρόσωπο του καπιταλισμού, το πρόσωπο του διαχειριστή των σύγχρονων εξουσιών, το πρόσωπο του υπηρέτη του κεφαλαίου…

Μόνο που όπως φάνηκε ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια ταχύτατη στροφή από το θεσμικό χέρι των κοινωνικών αγώνων και την εύπεπτη προεκλογική ρητορική του στον κυβερνητικό ρεαλισμό όπως τον γνωρίζουμε όλοι… Και αυτό ας το ακούσουν όσοι αναρχικοί σύρθηκαν στην κάλπη για να ρίξουν ψήφο στους συριζαίους..»

Κι η αλληλεγγύη προς το Ρωμανό ήταν μονομερής ενέργεια του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα δέχεται τις μονομερείς ενέργειες χώρων που έχουν ως πρόταγμα την αλληλεγγύη της βίας, συμβολικής και μη.

Bullying κατά της συγκυβέρνησης από όλες τις μπάντες. Όπως τα περιμέναμε.

Είμαστε υποχρεωμένοι να κρατήσουμε στάση κριτικής στήριξης παρότι οι συνθήκες του βίου μας δεν μαρτυρούν ότι έχει αλλάξει η ασκούμενη επί χρόνια λαοκτόνα πολιτική. Οι δηλώσεις δεν παράγουν κυβερνητικό έργο.

Μέχρι πρότινος η συγκυβέρνηση είχε δικαίως πρωτόγνωρη λαϊκή αποδοχή και στήριξη. Αυτή βαίνει όλο και μειούμενη. Και για αυτό δεν ευθύνονται τα μήντια.

Αυτά θα συνεχίσουν να κάνουν τη βρωμοδουλειά τους όσο τους το επιτρέπει το κράτος.

Λάσπη πετούσαν σε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ και πριν, λάσπη πετούν και τώρα. Αυτό δεν εμπόδισε τους δυο τους να γίνουν κυβέρνηση.

Αυτό που εμποδίζει το ΣΥΡΙΖΑ να γίνει έμπρακτα κυβέρνηση είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δεσμεύσεις του απέναντι στους πολίτες που δεν τηρεί.

Εύχομαι ολόψυχα να μας διαψεύσει εμάς τις Κασσάνδρες, το συντομότερο δυνατό. Γιατί αν δεν το κάνει, και εννοώ έμπρακτα, θα έρθει η στιγμή που θα αναγκαστεί να μας δέρνει… για πρώτη φορά η αριστερά…

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/3/2015

Read More »