Άγριος προπηλακισμός της Φωτίου από τον Ψαριανό

Όσοι ασχολούμαστε έστω και λίγο με την πολιτική, γνωρίζουμε το ποιόν του Γρηγόρη Ψαριανού. Ο κυνικός τυχοδιωκτισμός του δεν ποιεί ήθος.

Περιμέναμε όμως ήθος από αυτούς που περηφανεύονται για το ηθικό τους πλεονέκτημα σα γύφτικα σκεπάρνια.

Κακώς.

Χθεσινός τίτλος της Αυγής, του κομματικού εργαλείου του ΣΥΡΙΖΑ και πλέον της κυβέρνησης, μας υπενθυμίζει με λιγοστές εξαιρέσεις το δόγμα πως τα μήντια υπάρχουν για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των κατόχων τους.

«Άγριος προπηλακισμός του Γρ. Ψαριανού στην υπουργό Θ. Φωτίου στο πλατό του Mega» τιτλοφορεί η Αυγή χθεσινό της δημοσίευμα που περιγράφει την όντως προκλητική συμπεριφορά του Ψαριανού που κουνούσε έξαλλος διαρκώς το δάχτυλό του.

Δεν της φτάνει όμως αυτό της Αυγούλας. Θέλει να βάλει και τη δικιά της πινελιά μεγαλοποιώντας το επεισόδιο για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Σάμπως κάνει και κάτι άλλο αυτή η κυβέρνηση;

Ενώ η λοιπόν η υπουργός δεν έχει μετακινηθεί ούτε χιλιοστό από την υποτιθέμενη «σκουντιά» του Ψαριανού και θέλει μη Έλληνα επόπτη γραμμών για να προσδιοριστεί με σιγουριά αν την πίεσε και πόσες φορές με το δάχτυλο της λίγδας του πιτόγυρου, η Αυγή σκοπίμως κιτρινίζει περιγράφοντας πως «ο "μάτσο" βουλευτής Γρ. Ψαριανός επιτέθηκε λεκτικά και σωματικά σκουντώντας απειλητικά την υπουργό» και το πάει και ένα βήμα παραπέρα μιλώντας για τον «απαράδεκτο συμψηφισμό της βίας (λεκτικής και σωματικής) και του σεξισμού που επέδειξε ο βουλευτής του Ποταμιού» (για να.βγάλετε τα συμπεράσματα σας το βίντεο εδώ)

Γιατί όχι και ναζιστικός και σατανιστικός; Όταν τελειώνουν τα επιχειρήματα ξεκινάν οι στερεοτυπικές της αριστεράς λοιδορίες.

Ο Ψαριανός ήταν χυδαίος. Δεν μας είναι κάτι καινούριο αυτό. Κι η συμπεριφορά του απέναντι στη Φωτίου ήταν ανάλογη του ανδρός.

Αν ήμουν εγώ στη θέση της Φωτίου μπορεί να τον μπουκέτωνα και να του βαζα το δάχτυλο του στον κώλο του να το κουνάει από εκεί όσο θέλει. Αν ήμουν δεξιός η Αυγή θα μου σερνε ότι έσυρε και στον Ψαριανό. Κι αν ο Ψαριανός ήταν gay θα με χαρακτήριζαν ομοφοβικό χρυσαυγίτη. Αλλά ο Ψαριανός δεν είναι gay. Απλά πολιτικός transexual είναι. Και κανένα επάγγελμα δεν είναι ντροπή.

Η κατάχρηση κατηγορητικών όρων ξεφτυλίζει την ουσία τους.     

Φυσικά τώρα που η Αυγή ως κυβερνητικό πλέον έντυπο δεν ασχολείται με τη βία των κατασχέσεων, τη βία των αυτοκτονιών, τη βία των μεγαλογιατρών και την οικονομική βία του κράτους κατά των πολιτών, χρειάζεται τους γνωστούς βαρβάρους, γιατί τι θα απογίνουμε δίχως αυτούς, έτσι δεν είναι;

Προσβλητική και χυδαία η συμπεριφορά του Ψαριανού και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Αυτό που δεν ξέρουμε όμως είναι αν η κυρία Φωτίου προσβλήθηκε περισσότερο από το κούνημα του δαχτύλου ή από τον όρο «νεομνημονιακό σούργελο» που της απέδωσε ο Ψαριανός.

Γιατί δυστυχώς η γραμμή της κυβέρνησης μέχρι τώρα απειλεί να δικαιώσει τον Ψαριανό. Κι όχι μόνο. Γιατί όπως γράψαμε, αυτή η κυβέρνηση είναι η μοναδική που μπορεί να αναστήσει τους πολιτικά νεκρούς μνημονιακούς υπογράφοντας και το επόμενο μνημόνιο.

Πράγματι. Φαίνεται πως η μεγαλύτερη έγνοια της κυβέρνησης είναι το πώς θα βαπτίσει το νέο μνημόνιο για να είναι το όνομα συμβατό με την παρελθούσα αντιμνημονιακή της ρητορική.

Είναι πολλοί αυτοί που προετοιμάζουν μέσω της ηττοπάθειας την αποδοχή της ήττας.

Δεν πειράζει που θα μας γαμήσουν, φτάνει που ο Αλέξης τουλάχιστον προσπάθησε.

Κάνουν λάθος.

Με την εξαίρεση της Ζωής Κωνσταντοπούλου που έχει προσηλωθεί στο να τρέχει δύο μεγάλες εξεταστικές επιτροπές αν και με σοβαρές παραλείψεις, η συνθηκολόγηση στις 20 Φλεβάρη χωρίς να πέσει ούτε μια πιστολιά υπονομεύει τις ίδιες τις εξεταστικές επιτροπές.

Η κυβέρνηση αντί να χρησιμοποιήσει το τελευταίο όπλο της, τη στάση πληρωμών, εξάντλησε τους τελευταίους πόρους του κράτους που θα μπορούσαν να μας συντηρήσουν για πολλούς μήνες ακόμη και σε συνθήκες διεθνούς αποκλεισμού ώστε να προβεί σε μια επίθεση φιλίας απέναντι στους μπαταχτζήδες δανειστές.

Απέναντι στα μπουκέτα που απολύτως αναμενόμενα μας ρίχναν, εκείνη προσέφερε ανθοδέσμες.

Δεν αντιστάθηκε ποτέ. Απλά δεν συμμορφώθηκε πλήρως. Και αυτό ήταν μια θανάσιμη ύβρις για τους δανειστές και το όραμα μιας ολοκληρωτικής Ευρώπης.

Γιατί η ελληνική κυβέρνηση στάθηκε τόσο λίγη;

Θα σας αποκαλύψουμε το μεγάλο μυστικό της αφοσίωσης των κομμάτων στο Ευρώ: οι κομματικοί τους μηχανισμοί δεν αντέχουν χωρίς τα ευρωπαϊκά λεφτά.

Ποιο εύκολα ζουν αν χάσουμε την Πρέσπα, παρά αν χάσουμε τα ΕΣΠΑ.  

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να ρίξει όλο το βάρος στην καταπολέμηση των κριτικών σπαταλών (επαναλαμβάνω, των σπαταλών κι όχι των δαπανών γιατί ακόμη και σήμερα υπάρχουν καθεστώτα σπατάλης) και της φοροδιαφυγής, προτίμησε, από την απόπειρα εθνικής ανασυγκρότησης, την διαιώνιση της κατάστασης ενός κράτους επιδοτούμενου κι εξαρτημένου.

Η επιλογή θα έχει δραματικές συνέπειες: Όποιοι έχουν βάλει το κόμμα τους πάνω από τη χώρα, κατέληξαν να διαλύσουν και τα δύο.

Και αυτή η μοίρα περιμένει και τον Αλέξη Τσίπρα αν συνεχίσει ως τυπικός Νεοέλληνας να θέλει να χωρά 7 καρπούζια κάτω από μια μασχάλη.

Το χειρότερο για αυτήν την κυβέρνηση είναι ότι παρότι δεν δείχνει να σχετίζεται με τα μεγάλα σκάνδαλα της μετοπολίτευσης, θα παίξει το ρόλο του αυτοφοράκια.

Αλλά αυτά τα είπαμε από τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησης. Είχαμε προειδοποιήσει πως αν η κυβέρνηση δεν πάει σε ρήξη με τους δανειστές στο εξωτερικό και τους ολιγάρχες στο εσωτερικό θα καταλήξει σε ρήξη με το κόμμα και το λαό.

Και το πρώτο ήδη σταδιακά συμβαίνει.

Αντί η κυβέρνηση να πει πουτ δεν κοτ ντάουν, διαπραγματευόταν με το χασάπη που κρατούσε τον μπαλτά και κρατούσε από τον λαιμό  την κότα στον πάγκο του.

Αντί η κυβέρνηση να προχωρήσει σε επιθετική διαπραγμάτευση, βίωνε την «αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι» ενώ για τερματοφύλακα είχε βάλει τον … Πολέτι.

Έλα εντάξει, μόλις 6 θα φάμε… με τους άλλους τρώγαμε οχτάρες μας καθησυχάζουν οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην αντιμνημονιακοί. Καθίστε στα αυγά σας γιατί θα έρθουν ξανά οι άλλοι μας λέγανε και φρόντιζαν να ρίχνουν ναρκωτικό στο πικρό ποτήριο που θα συνεχίζουμε να πίνουμε.

Το κατηργημένο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν όπιο του λαού μέρος του οποίου είναι ακόμη μες τη μαστούρα.

Τώρα η κυβέρνηση έχει εγκλωβιστεί. Χρειάζεται επειγόντως να της δώσουν ψίχουλα οι δανειστές για να δικαιολογήσει στους ψηφοφόρους τη συνθηκολόγηση και να παρουσιάσει την ήττα ως νίκη. Η λέξη πανωλεθρίαμβος περιγράφει τη στρατηγική της κυβέρνησης.

Μα οι δανειστές δεν επιδιώκουν μια απλή νίκη. Χρειάζονται την ελληνική συντριβή. Για αυτό και όλους αυτούς τους μήνες που η κυβέρνηση μιλά για προσέγγιση, οι δανειστές παραμένουν όχι απλά ανυποχώρητοι αλλά εμφανίζονται μέρα με τη μέρα ακόμη σκληρότεροι. Μέχρι να βρεθεί κάποιος που να βάλει το δάχτυλο που μας κουνούν στον κώλο τους.

Δεν φτάνουν ούτε οι νεοφιλελεύθερες 47+3 θέσεις του προγράμματος που ούτως ή άλλως και όπως κι αν ισοκατανεμηθούν τα καινούρια βάρη, δεν μπορεί κανείς να τα βαπτίσει αλλιώς από νέα βάρη στην κατάκοπη καμπούρα του λαού.

Η Τριαρχία, γιατί εγώ θεσμούς την Τρόικα δεν πρόκειται να την πω ούτε με σφαίρες, θέλει να μας ισοπεδώσει παραδειγματικά.

Το έγκλημα της κυβέρνησης ήταν η άπληστη αλαζονεία του καλομαθημένου όταν οδηγός της έπρεπε να είναι η αγωνία του μεροκαματιάρη και τ’ ανέργου.

Και παρά το δημόσιο μαστίγωμα της, στελέχη της κυβέρνησης συνεχίζουν το έγκλημα της αλαζονείας. Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες που η Φωτίου μας δήλωνε πως ηγέτες σαν τον Τσίπρα εμφανίζονται μια φορά στα εκατό χρόνια για να τη σιγοντάρει ο Κατρούγκαλος, που απαντώντας σε ερώτηση του Challenges που προϊδέαζε την απάντηση δήλωσε πως ο Τσίπρας έχει κάτι από Λούλα και από Τσε Γκεβάρα.

Το μόνο που έχει σίγουρα από Τσε Γκεβάρα είναι το όνομα του γιου του Ερνέστο. Αλλά στα βαπτίσια είναι καλή η κυβέρνηση. Το κρέας ψάρι, την Τριαρχία (Τρόικα) θεσμούς, το μνημόνιο 3 έντιμο συμβιβασμό.

Και επειδή κι εμείς είμαστε καλοί στα ονόματα, άλλο ο Τσε Γκεβάρα κι άλλο ο Τσε Και-βαράτε με κι ας κλαίω.

Δεν έχουμε πλέον να φοβάστε το ενδεχόμενο της αριστερής παρένθεσης μιας και δεν υπήρξε ποτέ κυβερνώσα αριστερά σε αυτή τη χώρα.

Όσο για καινούρια βαπτίσια αντιλαϊκών πολιτικών ούτε για αυτό χρειάζεται να ανησυχούμε: Μιας και η κυβέρνηση ακόμη να τα βάλει με τη μαφία των ολιγαρχών, νονούς έχουμε πολλούς.

Να θυμάται η κυβέρνηση ότι ισχύει για αυτήν το αντίστροφο που ισχύει για τη γυναίκα του Καίσαρα: Δεν αρκεί να φαίνεται αριστερή και πατριωτική. Πρέπει και να είναι. Και μέχρι τώρα ούτε καν μοιάζει.

Δεν είναι ότι ο φόβος άλλαξε πλευρά. Η κυβέρνηση άλλαξε πλευρά. Και χρειάζεται βίαιο σκούντηγμα και κούνημα δαχτύλου για να θυμηθεί με ποιανού την πλευρά είναι.

Σκούντηγμα όπως αυτό που της έκανε ο Κώστας ο Βαξεβάνης που ξυπνώντας από τη Συριζαία του νάρκη ώθησε σε παραίτηση τους διοικητές του ΙΚΑ και του ΟΛΠ όταν η κυβέρνηση δεν τολμούσε καν να τους αγγίξει ή να τους κουνήσει το δάχτυλο.

Το μόνο αισιόδοξο στο επεισόδιο Ψαριανού Φωτίου είναι πως ο πρώτος μας αποκάλυψε πως δεν αντέχει άλλο να τον λένε γερμανοτσολιά και εθνοπροδότη και να του προσάπτουν πως είναι με τους δανειστές. Αν δεν το αντέχει αυτό ένας κυνικός τυχοδιώκτης που είναι με τους δανειστές, πόσο μάλλον να το αντέξουν άνθρωποι καλών προθέσεων αν σε ένα χρόνο από τώρα βρεθούν στη θέση του.

Οι ψευδαισθήσεις πλέον δεν φτουράνε για πολύ. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Αφήστε λοιπόν το εμπόριο αισιοδοξίας και φρούδων ελπίδων και ξεκινήστε την Κάθαρση.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 11/6/2015

Read More »

Ούτε δεκάρα τσακιστή στο ΔΝΤ.

Θα επιμείνω:

Η καθυστέρηση πληρωμών στο ΔΝΤ έφερε σοκ σε διεθνείς κύκλους

Ε) Γιατί;

Α) Η εμπλοκή του ΔΝΤ στην ευρωπαϊκή κρίση έγινε με παραβίαση του καταστατικού του υπό την αίρεση πολλών από τα μέλη του.

Το ΔΝΤ επεμβαίνει μόνο σε χώρες υπό κρίση που έχουν όμως βιώσιμο χρέος.

Το ελληνικό χρέος όπως διαμορφώθηκε μετά το 2009 με την αλλαγή μεθοδολογίας της ΕΛΣΤΑΤ δεν ήταν βιώσιμο. Βαπτίστηκε βιώσιμο για να αποσοβηθεί ο συστημικός κίνδυνος για το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα το οποίο ήταν έκθετο με δικιά του ευθύνη σε μια σειρά κινδύνων.

Η ελληνική στάση πληρωμών προς το ΔΝΤ και η απώλεια ενός διόλου ευκαταφρόνητου ποσού θα οδηγήσει όχι μόνο στο να ζητηθεί το κεφάλι της Λαγκάρντ στο πιάτο αλλά και σε αμφισβήτηση της διατλαντικής ηγεμονίας σε αυτό, με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί ένα από τα ισχυρότερα εργαλεία γεωοικονομικής επιβολής και να κάνει τις καινούριες εναλλακτικές όπως την αναπτυξιακή τράπεζα των BRICs πιο ελκυστικές επιλογές από ένα Ταμείο το οποίο θα έχει μόλις επιτύχει μια παταγώδη ιστορική αποτυχία.

Ε) Και τι θα συμβεί στην Ελλάδα;

Α) Αρχίδια καπλαμά: Αρχικά θα δοθεί μια πίστωση χρόνου. Αργότερα θα ανακοινωθεί η αποτυχία του προγράμματος. Η Ελλάδα θα γνωρίσει διεθνή αποκλεισμό. Μα για μια στιγμή; Ήδη δεν βρίσκεται η χώρα για μια πεντεατία υπό διεθνή αποκλεισμό; Όσο για το διεθνή αποκλεισμό μετά την αποτυχία του προγράμματος, αυτός δε θα είναι ούτε ολοκληρωτικός ούτε αιώνιος. Αν επενδυτές δούνε δυνατότητες κέρδους στην Ελλάδα θα σπεύσουν ανεξάρτητα από τις ντιρεκτίβες ενός αποτυχημένου διεθνούς οργανισμού.

Ε) Πόσο ακόμη μπορούμε να αντέξουμε τον αποκλεισμό;

Α) Εδώ και ένα χρόνο και σε συνθήκες έλλειψης εξωτερικής χρηματοδότησης, η υπό κρίση και διαρκή σχεδόν ύφεση ελληνική οικονομία που έχει χάσει ήδη το 25% του ΑΕΠ της αντέχει το βάρος της αποπληρωμής τόκων και τοκοχρεολυσιών.

Αν εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο η ελληνική πλευρά είχε προβεί σε στάση πληρωμών θα άντεχε πολύ περισσότερο.

Ε) Τι επιδιώκουμε με αυτή την κίνηση;

Α) Μέχρι σήμερα ΔΝΤ και Γερμανία παίζαν το παιχνίδι καλού και κακού μπάτσου εναντίον της Ελλάδας εναλλάξ. Μια τέτοια κίνηση θα οδηγήσει μετά από μια οξεία φάση αντιποίνων από κοινού σε σπάσιμο του κοινού μαύρου μετώπου: Το ΔΝΤ χρειάζεται το κούρεμα του ελληνικού χρέους για να μπορέσει να πληρωθεί και να μην αποτύχει και ως προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι υποχρεωμένο να πιέσει έντονα την Γερμανική πλευρά για κούρεμα του ελληνικού χρέους, απειλώντας ακόμη και με αποχώρηση από την ευρωπαϊκή περιπέτεια. Το ΔΝΤ δεν έχει καμιά άλλη επιλογή.

Ε) Ναι αλλά τι θα γίνει με τους Γερμανούς;

Α) Ήδη τα πυρά της τμημάτων της ΕΕ στρέφονται κατά της Γερμανίας. Από την Ουκρανία μέχρι την Ελλάδα, η γερμανική αδιαλλαξία θα βρεθεί προ των ευθυνών της σε ένα γεωπολιτικό σκηνικό ρευστότατο και άκρως αβέβαιο.

Ε) Γιατί ελάχιστοι έχουν μιλήσει για τη στάση των πληρωμών έναντι του ΔΝΤ ως όπλο;

Α) Γνωρίζουμε πολύ καλά το ρόλο των προηγούμενων κυβερνήσεων και των μήντια τους στην υποβάθμιση της χώρα και το βαθμό εθελοδουλίας τους. Η καινούρια κυβέρνηση έπαιξε ένα παιχνίδι βασισμένο σε λάθος εκτιμήσεις κύρια των οποίων ήταν πως οι επαφές με τον αμερικανικό παράγοντα θα αποτελούσαν σοβαρό αντίβαρο στον γερμανικό παράγοντα. Δυστυχώς, έπαιξαν και έχασαν. Οι μόνιμες διαβεβαιώσεις της πως το χρέος προς το ΔΝΤ δεν είναι αμφισβητήσιμο και πως θα πληρωθεί στο ακέραιο καθώς και η διαβεβαιώσεις πως η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ (πάση θυσία) κάναν την αμφισβήτηση της πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα να μοιάζει με μπλόφα, μια μπλόφα την οποία ο διεθνής παράγοντας δεν ήταν δυνατόν να μη δει και να μην ανεβάσει τα πονταρίσματα του κρύβοντας έτσι το δικό του αδύναμο χέρι.

Ε) Τι θα γίνει αν πληρώσουμε το ΔΝΤ στα τέλη Ιούνη;

Α) Θα έχουμε επιτρέψει στο διεθνή παράγοντα να δει και την τελευταία και πιο σοβαρή μας  μπλόφα. Αν φερθούμε ξανά ως μπλοφαδόροι και όχι ως απεγνωσμένοι που πάμε για το όλα για όλα κι όποιον πάρει ο χάρος, το αποτέλεσμα θα είναι όχι μόνο παραδειγματική τιμωρία αλλά απόλυτος εξευτελισμός και ταπείνωση.

Για αυτό και είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, εμείς οι πολίτες να πιέσουμε μια κυβέρνηση μέχρι σήμερα πολύ κατώτερη των ιστορικών συγκυριών και σαφέστατα εντελώς κατώτερη των προεκλογικών προσδοκιών που δημιούργησε στον ελληνικό λαό να μην πληρώσει στα τέλη Ιουνίου.

Και αυτό οφείλει να είναι μόνο η αρχή σε μια ακόμη περισσότερο επιθετική διαπραγμάτευση που θα περιλαμβάνει όχι μόνο το κατοχικό δάνειο αλλά και αποζημιώσεις για το πρόγραμμα του ΔΝΤ το οποίο σύμφωνα με δηλώσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων του όπως πχ αυτή που αφορούσε την επίδραση των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών που χρησιμοποιούσε το ΔΝΤ στην μακροοικονομία και επέφερε πολύ μεγαλύτερη οικονομική συρρίκνωση από ότι ακόμη ήταν προσχεδιασμένο, έχει λειτουργήσει καταστροφικά για την ελληνική οικονομία.

Οι ευθύνες του ΔΝΤ είναι τόσο προφανείς που σε πρόσφατο άρθρο της Daily Telegraph περιγράφεται πως: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να αναθέσει στο ερευνητικό τμήμα του ΔΝΤ να γίνει ο εκπρόσωπος του κόμματος, γιατί λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα με τον ΣΥΡΙΖΑ για αυτήν την οικονομική λογική»

Ψήφισε εδώ: https://secure.avaaz.org/el/petition/Elliniki_kyvernisi_Oyte_dekara_sto_DNT/?nIeLSab

Αν εύλογα δεν σου αρέσει το Avaaz μπορείς και εδώ:

https://www.change.org/p/%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%BD%CF%84-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CF%8D%CF%86%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B2%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%8D?just_created=true

Μην πατάς απλά Like στο facebook. Για τη ζωή σου πρόκειται: Ψήφισε και διέδωσε αντί να γκρινιάζεις στο καφενείο και τη φαμίλια σου. Απέδειξε ότι τουλάχιστον διαδικτυακά είσαι πολίτης αντί για θεατής και καταναλωτής. Έχεις μόλις μερικές μέρες διορία από την ιστορία.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/6/2015

Read More »

Η καλύτερη στάση στο διεθνές σεξ: Η στάση πληρωμών

Όπως έχουμε γράψει είναι μια περίοδος της ανθρωπότητας άσχημη μεν που δεν μπορεί όμως να κρατήσει τις μάσκες τις.

Μετά από μήνες μια άκαρπης «επίθεσης φιλίας», αριστερής αλαζονείας, αμετροέπειας, κρυψίνοιας, διγλωσσίας, μετάλλαξης, συνεχών υποχωρήσεων στο εξωτερικό και ανέντιμων συμβιβασμών στο εσωτερικό, η κυβέρνηση αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να θυμηθεί τον παλιό καλό της εαυτό.

Αμέσως μετά την ελληνική πρόταση που δεν την λες ακριβώς κι αριστερή, οι επικυρίαρχοι απάντησαν εξόχως τιμωρητικά με το σκληρότερο μνημόνιο που έχει επιχειρηθεί να επιβληθεί σε ελληνική κυβέρνηση.

Το δίλλημα που έθεσαν ήταν απλό: Ή θα αυτοκαταστραφείτε ή θα σας καταστρέψουμε, υπενθυμίζοντας στην συγκυβέρνηση ότι οι επικυρίαρχοι θέλουν να τη θάψουν ζωντανή όσο και αν αυτή υποχωρήσει ή μεταλλαχθεί.

Η Ύβρις της αριστερής/πατριωτικής κυβέρνησης πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Και αυτό είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν: Έκπληξη είναι μονάχα ότι αυτό αποτελεί έκπληξη για κάποια ευρωαιθεροβάμονα κυβερνητικά στελέχη.  

Όταν στην πραγματικότητα υπήρχε μοναχά υποχώρηση των ελληνικών θέσεων, με την παταγώδη κατάρριψη του ψεύδους της αισιοδοξίας και της εγγύτητας των διαπραγματευόμενων πλευρών που η μονταζιέρα του Νέου Μαξίμου πότιζε τον λαό, η κυβέρνηση επιστρέφει στο ρεαλισμό: Ή μισθοί και συντάξεις ή δόσεις.

Η θεωρία των πέντε καρπουζιών που αποστράγγισε τους τελευταίους πόρους της χώρας για να είναι εντάξει στις «υποχρεώσεις» της, τις οποίες δυστυχώς η κυβέρνηση της ελπίδας αποδέχτηκε στο ακέραιο στις 20 του Φλεβάρη με ότι συνεπαγόταν αυτό, τελειώνει με τα καρπούζια να σκάνε.

Αναγκαστικά λοιπόν αλλά και υπό την απειλή ανεξέλεγκτων εσωτερικών αντιδράσεων, η κυβέρνηση έστω και καθυστερημένα και με τεράστιο κόστος έβγαλε το πιστόλι της στάσης πληρωμών στο τραπέζι, βάζοντας προς το παρόν τέλος στον προσκοπισμό που μέχρι τώρα την χαρακτήριζε.

Δεν πληρώνεις δεν πληρώνω, απλούστατο το μήνυμα στους διεθνείς μπαταχτζήδες.

Εκβιάζεις εκβιάζω.

Σε μια κίνηση άνευ προηγουμένου, η κυβέρνηση καθυστερεί την αποπληρωμή της δόσης στο ΔΝΤ η οποία θα πληρωθεί (λέμε τώρα) όλη μαζί στα τέλη Ιούνη. Ανεξάρτητα αν αυτό έγινε με την άδεια του ΔΝΤ ή μονομερώς, η κυβέρνηση έχει γράψει ήδη ιστορία, για το καλύτερο ή το χειρότερο.

Και ναι επιτέλους γίναμε Ζάμπια. Καλύτερο το Ζάμπια από τα Ζόμπια.  

Αν μέχρι σήμερα δικαιωνόταν ο Σόιμπλε για το πως θα εξηγήσουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τις κωλοτούμπες στους ψηφοφόρους τους, σήμερα να δούμε το πώς θα εξηγήσει η Λαγκάρντ το ενδεχόμενο της ελληνικής στάσης πληρωμών στο ΔΣ του ΔΝΤ.

Προσωρινά ο φόβος αλλάζει πλευρά, έστω και από ατύχημα:

Τι να πρωτοεξηγήσει η Λαγκάρντ; Τους λάθος συντελεστές, την παραβίαση του καταστατικού του ΔΝΤ για την εμπλοκή στην ελληνική κρίση, ή την παταγώδη αποτυχία του ελληνικού προγράμματος που μέχρι τώρα όλοι συγκάλυπταν με ικανοποιητικούς αλλά μη βιώσιμους οικονομικούς δείκτες;

Δεν τρέφουμε αυταπάτες: Γνωρίζοντας πόσο καλή είναι αυτή η κυβέρνηση στο επικοινωνιακό κομμάτι και τους τακτικισμούς προς εσωτερική κατανάλωση, θεωρούμε ενδεχόμενο το να είναι αυτή η καθυστέρηση αποπληρωμής πέρα από πραγματική αδυναμία αποπληρωμής κι ένα τέχνασμα για να ανακουφιστεί η ίδια προσωρινά έστω, από την αντιμνημονιακή εσωτερική αντιπολίτευση.

Όπως και να χει όμως, ακόμη κι αν είναι η στάση αυτή παραισθησιογόνο, η διάρκεια του μόνο βραχύβια μπορεί να είναι καθώς η πραγματικότητα του χρέους και του στραγγαλισμού του πληθυσμού είναι ισχυρότερη από κάθε ναρκωτικό, αριστερό ή μη.

Από σήμερα οι αντιδράσεις της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού θα είναι πιο λυσσαλέες από ποτέ.

Δε γίνονται αυτά, θα λένε, θα έρθει ο Αρμαγεδδών και άλλα τέτοια.

Κι όμως νεοφιλελεύθερα σκυλιά του πολέμου. Γίνονται. Απόδειξη αυτού είναι ότι ήδη γίναν.

Η κυβέρνηση δοκίμασε μάλλον άθελα της για πρώτη φορά ένα υπερόπλο: Τη στάση πληρωμών στο πρώτο της στάδιο, αυτό της καθυστέρησης πληρωμών.

Η προειδοποιητική βολή έχει πέσει και καλό θα είναι να ακούσουν τον κρότο όλοι, εντός και εκτός Ελλάδας.

Αν οι παγκόσμιες ελίτ έσπευσαν να σώσουν το χρηματοπιστωτικό λόγω της Leeman Brothers (κι όχι μόνο) φορτώνοντας τη λυπητερή παγκοσμίως στην πλάτη των φορολογουμένων και ιδιαίτερα των Ελλήνων (εμμέσως πλην σαφώς) να δούμε πως θα κολλήσουν το μάρμαρο της χρεωκοπίας μιας διασυνδεδεμένης χώρας.

Φυσικά θα υπάρξουν αντίποινα αν η στάση πληρωμών γίνει από ατύχημα τακτική ατυχημάτων. Οι τόνοι θα ανέβουν σε σημεία που θα μοιάζει ότι είναι έτοιμοι να μας βομβαρδίσουν και να μας πνίξουν στο αίμα μας ή κατά προτίμηση στα σκατά μας τα ίδια.

Όσο όμως η κυβέρνηση δεν υποχωρεί, ή μάλλον ακόμη καλύτερα όσο απαντά με στάσεις πληρωμών, η οικονομική αστάθεια που θα προκληθεί θα είναι άνευ προηγουμένου, μια εποχή χρυσών ευκαιριών για τους κερδοσκόπους και πονοκεφάλων για όλες τις κυβερνήσεις.

Ας αφήσουν λοιπόν τα ευκολάκια περί εκλογών που δεν βγάζουν πουθενά με τόσο νωπή λαϊκή εντολή κι ας ζωστούν τ’ άρματα. Η λαϊκή εντολή ήταν μια και αδιαπραγμάτευτη: Το τέλος της λιτότητας, το τέλος του πόνου, το τέλος των λαοκτόνων μνημονίων με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν ήταν ούτε ευρώ ούτε δραχμή, ούτε μνημόνιο 70% ούτε φυσικά μνημόνιο 180% που είναι και το τελευταίο τελεσίγραφο που μας παραδόθηκε από τους δανειστές.

Πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι λοιπόν και ξέρουμε καλά τι θα μας συμβεί αν σηκώσουμε κεφάλι. Ξέρουμε όμως ακόμη καλύτερα τι μας περιμένει αν δεν σηκώσουμε κεφάλι καθώς : Η χρόνια συνέχεια του αργού και βασανιστικού θανάτου που βιώνουμε πέντε χρόνια τώρα και μια κοινωνία των τεσσάρων πέμπτων: Τέσσερις στους πέντε Έλληνες θα φυτοζωούν.

Αυτό που δεν ξέρουμε τόσο καλά είναι το τι θα συμβεί στην Ευρώπη αν σηκώσουμε κεφάλι: Αν η κυβέρνηση έχει αρχίδια και δεν αποτελείται μόνο από αρχίδια όπως οι προηγούμενες θα το μάθουν οι Ευρωπαίοι πολίτες: με τον σκληρό τρόπο.

Και κανείς δεν φρόντισε να μας πει τι θα συμβεί στο ΔΝΤ αν οι δόσεις του δεν αποπληρωθούν. Και η απάντηση είναι μία: ΚΟΛΑΣΗ. Η χώρα που έσωσε το ΔΝΤ από τη δική του κρίση μπορεί να το κάνει να φαντάζει τόσο αποτυχημένο που ούτε αφρικανοί δικτάτορες δεν θα τολμούν να το καλέσουν να κάνει τα κουμάντα του σε όφελος των ντόπιων και διεθνών ολιγαρχών.

Η αδυναμία έγκαιρης πληρωμής δόσεων από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης θα απαντηθεί με απειλές, εκβιασμούς κόντρα απειλές και εκβιασμούς.

Πέρα από το ότι ο βρεγμένος δε θα πρεπε να φοβάται τη βροχή, όσο περισσότερο κλιμακώνονται οι απειλές και όσο περισσότερο αποφασιστική είναι η κυβέρνηση, τόσο περισσότερο θα βρουν οι θεσμοί τους εαυτούς τους στη θέση της χώρας την πρώτη περίοδο ΓΑΠ Παπακωνσταντίνου όπου δημιουργήθηκε ένα κλίμα απίστευτα μη ελκυστικής οικονομικής αβεβαιότητας.

Τότε και μόνο τότε, την ύστατη στιγμή, μόνο όταν αρχίσουν κι αυτοί να πονούν, μπορεί να πρυτανεύσει η σύνεση ή να τιναχτούν όλα στον αέρα.

Η κυβέρνηση πρέπει να διαβεί τον Ρουβικώνα, όπως ο Ρουβικώνας πέρασε την πόρτα του Λάτση και χτύπησε με το σφυροδρέπανο το κουδούνι του.

Η εποχής της τσάμπα μαγκιάς, των μπάχαλων, των ραγιάδων και των ολιγαρχών πρέπει να τελειώσει. Είναι η εποχή που όχι μόνο πρέπει να τελειώσει η ανισοκατανομή του χρέους αλλά να αρχίσει και η ισοκατανομή του κόστους.

Αν όχι, το μάρμαρο θα το πληρώσουν όλο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και αυτούς δε θα τους γλυτώσει κανείς.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/6/2015

Read More »

Κυβέρνηση Μπετόβεν

Θα μπορούσε να πει κάποιος πως μια κυβέρνηση Μπετό-βεν θα ήταν ανυποχώρητη στο να υποστηρίζει τους μπετα-τζήδες και τους μικρομεσαίους.

Πράγματι, αυτή η κυβέρνηση έχει πολλά κοινά με τον Μπετόβεν: Έχει γράψει πολλές συμφωνίες και στις τελευταίες είναι τόσο κουφή όσο ο Μπετόβεν. Και τυφλή όσο ο Στίβι Γουόντερ.

Το παιδί θαύμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής που μας έσωσε από τα μνημόνια, πιστεύει στον εαυτό του, με άλλα λόγια πιστεύει στα θαύματα.

Υπάρχει αυτή η εσωτερική αφήγηση που θέλει το έργο της κυβέρνησης να γίνεται σταδιακά και τους δανειστές σταδιακά να υποχωρούν. 

Αυτή η αφήγηση διαψεύδεται από το διαρκές γεφύρι της Άρτας των διαπραγματεύσεων.

Ας δούμε όμως ποια είναι η πραγματικότητα όπως περιγράφεται απ ‘όλα τα μέσα του εξωτερικού, συστημικά και ανεξάρτητα, νεοφιλελεύθερα και αριστερά:

Μοναχά μια νίκη πέτυχε η κυβέρνηση και αυτή από νωρίς: να μειωθούν οι απαιτήσεις στο πρωτογενές πλεόνασμα, ένα σημαντικό κατόρθωμα που δεν μπορεί όμως από μόνο του να ανακουφίσει τον πληθυσμό πόσο μάλλον να αναστηλώσει μια οικονομία που βρίσκεται στο μεγαλύτερο σημείο καμπής της για την περίοδο του τελευταίου μισού αιώνα και βάλε.

Πέρα από την απαίτηση για υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, σε όλα τα άλλα οι δανειστές δεν το χουν κουνήσει ρούπι: Όταν περιγράφεται πως έχει γίνει πρόοδος αλλά θέλει κι άλλο, οι δανειστές περιγράφουν απλά την υποχώρηση της συγκυβέρνησης στα περισσότερα των μετώπων και όχι τη σύγκλιση όπως αρέσκεται να περιγράφει η κυβέρνηση.

Πράγματι, από την φιλολαϊκή πανοπλία φτιαγμένη από κόκκινες γραμμές έχει μείνει μονάχα μια κόκκιινη κλωστή έτσι που το θέαμα μοιάζει με κόκκινο στρινγκάκι:

Οι μισθοί και οι συντάξεις.

Και εκεί θα πέσουν κορμιά για να μην πέσουν κεφάλια.

Για αυτή την κόκκινη γραμμή φαίνεται πως η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να εκβιάσει. Όχι τόσο τους δανειστές. Σε αυτούς οι εκβιασμοί γίνονται με το σταγονόμετρο σε ποσολογία ομοιοπαθητικού φαρμάκου: Ο κυβερνητικός εκβιασμός θα στραφεί για μια ακόμη φορά στο λαό. Πως αλλιώς θα μπορούσε να εκληφθεί η πρόθεση εκλογών μετά από τέσσερις μόλις μήνες διακυβέρνησης; Πόσο πιο νωπή μπορεί να είναι μια λαϊκή εντολή;

Κι αν στο εξωτερικό τα πράγματα είναι δραματικά παρότι η κυβέρνηση αρέσκεται στην άνευ αιδούς ωραιοποίηση τους, στο εσωτερικό είναι χειρότερα καθώς οι επιλογές της κυβέρνησης δεν μπορούν να ερμηνευθούν από την θεωρία των έξωθεν συνθλιπτικών πιέσεων αλλά είναι δικές της εμπνεύσεως πρωτοβουλίες.

Ας εξαιρέσουμε από την εξίσωση τους μετάλλαξης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τους πρώην πολιτικούς και νυν αρχιτραπεζίτες Στουρνάρα και Χριστοδουλάκη τους οποίους η κυβέρνηση δεν μπορεί να αγγίζει ούτε με αποστειρωμένα γάντια ελέω ΕΕ. Άλλωστε είναι τόσο πλούσιος ο νέος μπαχτσές με ώριμα παλιά φρούτα που βρωμάει από τις πρώτες μέρες.

Ο διορισμός ενός Σαγιά με βαρύ ιστορικό όχι μόνο στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων, ενός ανθρώπου που φαντάζει να ανήκει στο μηχανισμό της περιστρεφόμενης πόρτας, η νέα ΕΡΤ των Ταγματαρχών, η παρολίγον Παναρίτη στο ΔΝΤ, οι τοποθετήσεις σημιτικών, Παπανδρεακών και δημαριτών σε νευραλγικά πόστα της δημόσιας διοίκησης δείχνουν ξεκάθαρα πως είναι πρόθεση της κυβέρνησης να κάνει αυτό που ευχόντουσαν οι πολιτικοί της αντίπαλοι: Να συμβιβαστεί με τις δομές εξουσίας όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό ώστε να αφομοιωθεί τελικά από αυτές.

Ο εκβιασμός λοιπόν συριζοφρουρών προς την εσωτερική αντιπολίτευση πως αν πέσουμε εμείς θα γυρίσουν οι άλλοι είναι στην πραγματικότητα μπούμερανγκ: όχι μόνο δεν έχουν φύγει ποτέ τα σκουλήκια του συστήματος εξουσίας της χώρας αλλά αυτούς που σας ψηφίσαμε να πετάξετε από το παράθυρο τους ξαναβάζετε στο σπίτι μας μπροστά στα μάτια μας από την κεντρική είσοδο.

Ο γύψος της μεταπολίτευσης είναι εδώ. Το ξέρει μέχρι και η κουτσή Μαρία. Η νέα μεταπολίτευση είναι εδώ.

Η φενάκη του περιμένουμε να ολοκληρωθεί η ανέντιμη υποχώρηση στο εξωτερικό για να ξεκινήσει η πολυπόθητη ρήξη στο εσωτερικό μετά από τα πρώτα δείγματα γραφής της συγκυβέρνησης μπορεί να γίνει εύκολα πιστευτή μόνο από ανθρώπους νοητικά δυσλειτουργικούς που ζουν προσμένοντας τη Δευτέρα παρουσία ή τα ομόλογα του Σώρρα.

Φυσικά υπάρχει και το σενάριο της οργανωμένης συνομωσίας από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ που θέλει έναν οργανωμένο και έτοιμο από παλιά ΣΥΡΙΖΑ να επιτρέπει να διαμορφώσουν οι αντίπαλοι του συνθήκες τέτοιες που θα κάνει τη ρήξη να μοιάζει αναπόφευκτη για όλους και να προχωρήσει αναπόφευκτα έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια ριζοσπαστική διακυβέρνηση.

Κανένα από τα μέχρι σήμερα δεδομένα δεν κουμπώνει σε αυτή τη θεωρία πολιτικής φαντασίας.

Φυσικά, μια συνομωσία για να είναι επιτυχημένη πρέπει να μην είναι αντιληπτή. Αλλά εξ ορισμού, μια συνομωσία για να είναι επιτυχημένη πρέπει να πετύχει. Και η μόνη συνομωσία που πετυχαίνει σήμερα δεν είναι κάποια κρυφοκομμουνιστική συμπαιγνία με πατριώτες αλλά η συνομωσία των αγορών και η συμπαιγνία τους με τα εγχώρια συστήματα εξουσίας που τείνει να αφομοιώσει και την ύστατη πολιτική ελπίδα του τόπου, με τα μέχρι σήμερα τουλάχιστον δεδομένα.

Η συγκυβέρνηση αντί να πετάξει τους ενόχους στον κάλαθο των αχρήστων σουτάρει το ηθικό της πλεονέκτημα από τα 6 και 25 στο καλάθι αυτό.

Ας μην σχολιάσουμε αρνητικά ότι χρησιμοποιεί την πρόσκληση για συμμετοχή στην αναπτυξιακή τράπεζα των BRICs όχι ως μια άλλη προοπτική αλλά ως διαπραγματευτικό όπλο απέναντι στο δυνάστη και καταπιεστή της ΔΝΤ. Ας δεχτούμε μια τέτοια ηθικά αμφιλεγόμενη λογική.

Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να δεχτούμε τη διγλωσσία Σταθάκη που από τη μια δε δέχεται το αποκορύφωμα του νεοφιλελευθερισμού, τις διατλαντικές εμπορικές συμφωνίες TTIP που καθιστούν τα κράτη υπόλογα απέναντι των πολυεθνικών και από την άλλη δέχεται την αντίστοιχης αντίληψης CETA καθώς όπως ο ίδιος ισχυρίζεται δεσμεύεται από τις αποφάσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων…

Και το ηθικό πλεονέκτημα πάει περίπατο στην Ανδρομέδα όταν η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική πλήρους συμμαχίας με τους Ναζίδες του Ισραήλ που εγκαινίασε ο ΓΑΠ και συνέχισαν ενθέρμως οι Σαμαροβενιζέλοι στο όνομα γεωπολιτικών περιπλοκών. Συμμαχούμε δηλαδή με μια από τις πηγές των προβλημάτων για να μην χωθούμε περισσότερο στα προβλήματα που η ίδια συνεχίζει να επιτείνει.

Εκεί μας καταντήσανε. Αφού πρώτα πουλήσαμε την Κύπρο και την υποχρεώσαμε σε συμμαχία με το Ισραήλ παρότι κάτι τέτοιο ήταν για δεκαετίες αδιανόητο λόγω των κατεχομένων σε Ισραήλ και Κύπρου, εμείς συνεχίζουμε το δρόμο που έμμεσα χαράξαμε για την Κύπρο.

Με τέτοιες μεθοδεύσεις η παγκόσμια οικονομική αλητεία έχει ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και στα γεωπολιτικά.

Σα να μη μας έφτανε ο Ουκρανικός εμφύλιος και οι τζιχαντιστές της Μ. Ανατολής, παιδιά και αποπαίδια του διατλαντικού στρατηγικού σχεδιασμού, τώρα οι ΗΠΑ απειλούν το ίδιο τους το δημιούργημα, τα γειτονικά μας Σκόπια για το ενεργειακό μέσω των κολλητών των τζιχαντιστών των Ουτσεκάδων και με την υποστήριξη του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού.

Και σαν να μην έφτανε ο ψυχρός πόλεμος με τη Ρωσία, οι Κινέζοι, κρίνοντας πως οι Αμερικανοί δεν είναι στο απόγειο της δύναμης τους, αμφισβητούν την αμερικανική επικυριαρχία, χτίζοντας τεχνητά νησιά στη Νότια Σινική Θάλασσα.

Ένας ακόμη ψυχρός πόλεμος έχει ανοίξει.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το πώς οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε τόσο δύσκολες ιστορικές συγκυρίες.

Παρότι ο κος Κοτζιάς ενός σκιώδους πολιτικού παρελθόντος έχει γεωπολιτική αντίληψη, αυτή δεν μπορεί να υπερκεράσει τη στρουμφίτιδα και το εμπόριο ελπίδας και αισιοδοξίας που θολώνει συνολικά την κρίση της συγκυβέρνησης.

Δεν μπορείς να πηγαίνεις στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα όταν βλέπεις μπροστά σου τις Συμπληγάδες. Όταν βλέπεις ότι ακόμη και ο Κάμερον τρώει πόρτα από Μέρκελ Και Ολάντ που δηλώνουν πίστη σε όλες τις προβληματικές συνθήκες τις ΕΕ (άλλωστε η Μερκελολάντ είναι το μόνο το μπορεί να σώσει τον κατά τ άλλα τελειωμένο Ολάντ), όταν βλέπεις ότι κι η Μέρκελ φαίνεται να έχει ενστερνιστεί το σχέδιο της Ευρώπης των δύο και τριών ταχυτήτων εσύ να νομίζεις ότι θα τύχεις εξαιρετικής μεταχείρισης και να πλέεις σε πελάγη ευρωκεντρικής αισιοδοξίας. Το μόνο που θα καταφέρεις στο τέλος να δικαιώσεις το σαρκασμό του Σόιμπλε «να δούμε πως θα δικαιολογηθούν στους ψηφοφόρους τους» και να νεκραναστήσεις το σάπιο ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες όπου τα πλεονεκτήματά της μετατρέπονται ανάλογα την ιστορική περίοδο σε μειονεκτήματα.

Δυστυχώς οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης φρόντισαν να κάνουν τα πολλά ελαττώματα του πληθυσμού να μοιάζουν με ασύγκριτα πλεονεκτήματα στο εσωτερικό.

Ζητείται μια κυβέρνηση που να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα ελληνικά πλεονεκτήματα στις ευνοϊκές περιόδους.

Κι επειδή σήμερα βρισκόμαστε σε περιόδους δυσμενείς, ζητείται μια κυβέρνηση που θα μετατρέψει τα μειονεκτήματα σε σχέση με το εξωτερικό σε πλεονεκτήματα.

Αλλά μάλλον αυτό αποτελεί σενάριο πολιτικής φαντασίας και αυτά τα αφήνουμε στη κυβέρνηση της καρδιάς μας να τα φανταστεί.

Πέτρος Αργυρίου, ανταπόκριση από το Ellada state των υπό διάλυση Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης για το agriazwa.blogspot.com, 2/6/2015

Read More »

Σαπιοσέξουαλ, ε σαπιοσέξουαλ

30 χρόνια θυμού και σήμερα. Με τα τελευταία πέντε χρόνια να ναι σχεδόν ανεξέλεγκτος.

Η ελπίδα ήλθε είδε και παρήλθε.

Και ο πήχης των προσδοκιών αντί να ανεβαίνει ψηλά κατεβαίνει στα τάρταρα.

Πόσο πιο χαμηλά πια;

Βρισκόμαστε πάλι στα χειρουργείο χωρίς γάζες κι αναλώσιμα, σε μία ακόμη επέμβαση ακρωτηριασμού, να κόψουμε ότι υγιές έχει απομείνει μην τυχόν και μολυνθεί η γάγγραινα από υγεία.

Και φυσικά για κάτι τέτοιο χρειάζεται αναισθητικό. Με τη σέσουλα το παρέχουν τα νυν φιλοκυβερνητικά sites μιμούμενοι τους προκατόχους τους σε ένα διαγωνισμού κιτρινισμού δίχως όρια και κανόνες.

Τι τουιταρε ο Άδωνις, πως έκλασε ο Δείνα, πως τάπωσε ο έτσι τον άλλο, πως ξεφτύλισε ο αλλιώς τον τάδε, ο κόσμος ένα πελώριο καφενείο, ένα ριάλιτι σόου, ένα υβρίδιο Μεναγάκη και Κουρή, το βασίλειο της παραπολιτικής έρχεται να μπαλώσει τη δημιουργική ασάφεια.

Κάποιοι, αρκετοί, δεν έχουν καταλάβει ότι πλέον το πιο προβεβλημένο κομμάτι της αντιμνημονιακής πολιτικής σκηνής είναι κυβέρνηση και συμπεριφέρονται σα να ναι αντιπολίτευση.

Πρώτα βγαίνει η ανάσα και μετά το χούι που λέγαν και οι παλιοί.

Φυσικό είναι. Αφού η ίδια η κυβέρνηση λειτουργεί ακόμη ωσάν αντιπολίτευση τι να κάνουν τα έρμα και φτωχά μίντια της;

Τι συμβάινει όμως πραγματικά πίσω από την εικονικότητα του lifestyle των σκατάδων;

Αδιαφανείς «διαπραγματεύσεις» που εξασθενίζουν κι άλλο την ήδη ετοιμόρροπη χώρα, μονομερής ανικανότητα αντίληψης της ταξικής αντιπαλότητας κι ο ελληνικός λαός ένα βατράχι που βράζει σε σιγανή φωτιά που όλο κι ανεβαίνει και νομίζει πως βρίσκεται σε σάουνα.

Δώστε μια συμφωνία σας παρακαλούμε αλλιώς δε θα σας σερβίρουμε τζατζίκι.

Αυτό κι αν είναι επιχείρημα.

Κι ενώ αυτά τα ατελέσφορα συμβαίνουν έξω, μέσα πρωταγωνιστεί το παλιό ακόμη και σε μίντια του «Νέου».

Λες και δεν εκλέξαμε το νέο επειδή καταλάβαμε επιτέλους με τριάντα χρόνια καθυστέρηση πόσο σάπιο ήταν το παλιό. Λες και δεν τους φάγαμε αρκετά στην μάπα.

Δεν καταλαβαίνετε ότι οι ανεκδιήγητοι μνημονιακοί τύποι με τα καμώματα των οποίων γεμίζετε τις σελίδες σας έπρεπε να ναι στη χειρότερη των περιπτώσεων στη λήθη και στη καλύτερη στη φυλακή; Πως τολμάτε να αναβαθμίζετε εγκληματίες σε πολιτικούς αντιπάλους; Ζητάτε μήπως να γίνει απαιτητό το λαϊκό αίσθημα της απονομής δικαιοσύνης;

Όχι βέβαια. Τουμπεκί ψιλοκομμένο πλέον η τιμωρία των ενόχων.

Με τον τρόπο σας συγκαλύπτετε και επιτρέπετε την παραγραφή των μνημονιακών εγκλημάτων που είναι εκτενέστερα ακόμη κι από αυτά της χούντας. Οι χουντικοί στοχοποιούσαν κυρίως αριστερούς. Οι μνημονιακοί στοχοποίησαν σχεδόν τους πάντες πλην του πλούτου.

Άλλαξε η κυβέρνηση. Ε και; Σταματήσαν οι αυτοκτονίες; Οι κατασχέσεις; Ο ΕΝΦΙΑ; Τελείωσε η οικονομική καταστροφή; Βρίσκουν οι άνθρωποι δουλειές;

Αρχίδια καπλαμά.

Είναι νωρίς ακόμη. Σύμφωνοι. Είναι πολύ αργά.

Η στρατηγική του χάνω κρίσιμο χρόνο και πόρους έξω για να μπορώ να χρονοτριβώ και μέσα βρωμάει.

Εντάξει, ο Βαρουφάκης έκοψε λέει 40% των μισθών στο ΤΧΣ. Και έπρεπε να περάσουν τέσσερις μήνες για μια απλή υπουργική απόφαση;

Έτσι δεν είναι;

Αλλά πρέπει να σεβαστούμε τους κανόνες. Όπως τους σέβεται η Γερμανία που έχει σκίσει μονομερώς των κανόνα του πλεονάσματος. Όπως τους σέβονται οι δανειστές που δεν έχουν δώσει δεκάρα τσακιστή ένα χρόνο όταν εμείς πληρώνουμε μέχρι τελικής πτώσεως.

Εμ βέβαια. Αυτοί είναι θεσμοί. Φρόντισε να θεσμοποιήσει την τρόικα ο κος Βαρουφάκης. Τώρα θεσμοποιεί και τον κολλητό του και συναγωνιστή του και για μας εγκληματία κο Στουρνάρα με τον οποίο σύμφωνα με δημόσια δήλωση του έχουν φάει «ψωμί κι αλάτι μαζί»

Μικρός που ναι ο κόσμος... της εξουσίας... Διατί να το κρύψομεν άλλωστε; Ο κος Βαρουφάκης έχει μέχρι σήμερα σε επίπεδο επιχειρημάτων αμνηστεύσει τους κολλητούς του τους Παπανδρέου και τον κο Σόρος.

Έχει παρουσιάσει την κρίση υπερσυγκέντρωσης κεφαλαίων μέσω της καταστρατήγισης νόμων και συνταγμάτων από μια χούφτα διεθνείς ολιγάρχες και τους πολιτικούς επιτελάρχες τους ως κακή πολιτική στα όρια του ατυχήματος.

Απόδοση ευθυνών και κουραφέξαλα. Ζούμε σε ένα ελεύθερο κόσμο. Και στον ελεύθερο κόσμο ελεύθερα το μεγάλο κεφάλαιο εγκληματεί κατά των λαών.

Όλα τα παραπάνω θα έπρεπε να έχουν ενοχλήσει τον κόσμο τόσο της αριστεράς όσο και της πατριωτικής δεξιάς. Δεν εννοώ υστερικές αντιδράσεις αλλά τουλάχιστον κάποιες ενοχλήσεις ρε αδερφέ σαν να ξύνεσαι κάπου και να να φοβάσαι μη σου φυτρώσει κανά κακό σπυρί στη μάπα. Αλλά αντί αυτού επικρατεί το επιχείρημα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».

Δεν είναι κακό. Μόνο που ο Γιάνης έχει μόνο φίλους. Έχει φίλους στο Protagon, οι εχθροί του τα διεθνή μήντια τον έχουν προβάλει περισσότερο κι από τον πλανητάρχη για κάποιο έστω διάστημα. Έχει καρδιακούς φίλους τους Παπανδρέου και τον Στουρνάρα, έγινε και φίλτατος του Τσίπρα και του Βαξεβάνη, του κοιμώμενου γίγαντα της δημοσιογραφίας που ξύπνησε μόλις όταν έμαθε την επαναπροώθηση του Ταγματάρχη στη θέση του διευθύνοντα συμβούλου της ΕΡΤ, να δικαιωθεί ο άνθρωπος για τους αγώνες που έδωσε τα χρόνια του μνημονίου υπέρ του μνημονίου. Η αριστερά των Ταγματαρχών.

Και περιγράφει ορθώς ο Βαξεβάνης τις παθογένειες της ΕΡΤ ενώ παραβλέπει πως το δικό του το μαγαζί έχει γίνει  μπουρδέλο αντάξιο σε θεματολογία του Πρώτου Θέματος. Με εξαίρεση δύο τρία ενυπόγραφα άρθρα την ημέρα, στο υπόλοιπο διαδικτυακό Κουτί της Πανδώρας βασιλεύουν τα κέρατα, τα tweets, κάτι ατάλαντα τραγούδια πολιτικής δήθεν σάτιρας που θα τα ζήλευε και η Πάνια και πάνω από όλα η παραπολιτική και η παραεπιστήμη.

Αυτό είναι το νέο ήθος; Το να γράφει π.χ χθες το Κουτί για την παπαριά μιας μαλακισμένης τελειωμένης δήθεν επιστημόνισας από το Αμέρικα που η μεγάλη της ανακάλυψη λέει είναι ο όρος Σαπιοσέξουαλ;

Είναι λέει το ότι οι γυναίκες δεν βρίσκουν πια ελκυστικά την εμφάνιση ή την εξουσία του άντρα αλλά το μυαλό του. Τον άντρα τον σοφό τον πρόστυχο, τον homo sapiens θέλουν τώρα οι γυναίκες. Από το sapiens βγαίνει το sapiosexual. Μάλλον δεν έχει δει τον Βαρουφάκη που τα χει όλα.

Ασε με ρε καλή μου που χτίζεις καριέρα με τις μαλακίες. Στη χώρα της σαπίλας μιλάς για σαπιοσέξουαλς. Λες και δεν είχαμε αρκετούς από δαύτους, Πάγκαλους και Βενιζέλους και άλλους αγλαιουροσέξουαλς και κομπλεξοσέξουαλς και αρχιδοσέξουαλς.

Με θλίβει η κατάντια. Βαθειά η αηδία. Βουλιάζουμε όλο και βαθύτερα στην ξεφτίλα σαν σε άπατο βαρέλι.

Ήταν ο Νας που πέθανε χθες σαπιοσέξουαλ;

Είναι κι ο Τσίπρας σαπιοσέξουαλ;

Χρόνια πριν προειδοποιούσα «πρόσεξε να μη γίνεις αυτό που πολεμάς».

Είναι η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω στη συγκυβέρνηση και τους φιλοκυβερνητικούς δημοσιογράφους.

Αν και είναι ήδη πολύ αργά.

Η μεταμόρφωση προχωράει και ελάχιστοι της αντιστέκονται.

Και δεν αφορά μόνο την αριστερά. Ο Πάνος ο Καμμένος, ο πατριώτης, αντί να ζητήσει ανταλλάγματα για αυτά που ήδη έχουν οι Αμερικανοί στη χώρα, μονομερώς τους προσφέρει συνεκμετάλλευση και μια καινούρια βάση σε ελληνικό νησί.

Αν το καναν αυτό οι σεσημασμένοι εγκληματίες των μνημονίων θα απαντούσαμε με τους πιο υβριστικούς των χαρακτηρισμών και δικαίως. Μα τώρα που δίνει μαθήματα υποτέλειας ο Ανεξάρτητος Πάνος δεν κουνιέται φύλο.

Μας λένε δε τα κυβερνητικά γιουσουφάκια πως οι νεοφιλελέλεδες κλέβουν επιχειρήματα από την αριστερά.

Αντε, κάτι μας είπατε. Οι νεοφιλελέδες δεν έχουν επιχειρήματα. Τι να τα κάνουν όταν έχουν την ισχύ; Χρειαζόταν ο Τσέκινγκς Χαν επιχειρήματα; Όχι βέβαια. Απλά γαμούσε κι έδερνε.

Οι αδύναμοι χρειάζονται επιχειρήματα.

Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση των επιχειρημάτων κι όχι μια μια κυβέρνηση των επιχειρηματιών. Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση που θα έκανε τα επιχειρήματα εγχειρήματα.

Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση που θα ξεβρώμιζε κατ επειγόντως τον τόπο και από την απραξία της χέζεται πάνω της.

Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση που θα ελέγχεται αντί για μια κυβέρνηση που θα μας ελέγχει. Και αυτή τη δέσμευσή μας την κρατάμε στο ακέραιο. Ελέγχουμε τα πεπραγμένα της κυβέρνησης. Τα κρίνουμε. Δεν τα κρύβουμε. Δεν τα συγκαλύπτουμε. Και δεν ψιθυρίζουμε μισόλογα.

Θέλουμε αυτή η κυβέρνηση να πετύχει αλλά αυτό που θα πετύχει απαιτούμε να συμφωνεί με εμάς και όχι με τους ταξικούς μας αντιπάλους. Και μέχρι σήμερα, παρά τις όποιες καλές προθέσεις, η ζυγαριά δεν έχει καν αρχίσει να γέρνει υπέρ του λαού. Είναι πολλά τα βαρίδια Αλέξη όσο βαρύ είναι το παρελθόν, όσο βαρύ το παρόν, όσο βαρύ το μέλλον.

Η κυβέρνηση δεν πετάει. Σέρνεται και βαπτίζει το σύρσιμο ως στρατηγική χρονοτριβή. Πόσο πιο δημιουργική να γίνει μια ασάφεια; Πόσο πιο σαπιοσέξουαλ μπορεί να είναι μια κυβέρνηση; 

Πέτρος Αργυρίου. Agriazwa.blogspot.com, 25/5/2015  

Read More »